Sorrel był znany człowiekowi nawet w czasach starożytnej Grecji, a od XII wieku roślina ta stała się popularna niemal na całym świecie. Tradycyjna medycyna używała szczawiu do celów leczniczych, wierzono, że roślina ta ma właściwości hemostatyczne, gojenie, a nawet może chronić człowieka przed zarazą.
Korzyści i szkodliwość szczawiu
Przed spożyciem szczawiu jako pokarmu, ludzie używali go przez długi czas wyłącznie jako roślina lecznicza. Dzisiaj szczaw jest popularny przede wszystkim jako produkt spożywczy, który przynosi znaczne korzyści dla organizmu:
- Poprawia przewód pokarmowy. Liście szczawiu mają właściwości przeczyszczające, a nasiona, przeciwnie, pomagają w przypadku biegunki. Zaletą szczawiu jest również to, że jest w stanie zapobiec procesom rozpadu w jelitach.
- Rosół z liści pomaga uspokoić ból zęba , zmniejszyć krwawienie dziąseł, a nawet w stanie pozbyć się szkorbutu.
- Korzystne właściwości szczawiu mają również działanie tonizujące. Ta roślina pomaga w beri-beri, wzmacnia odporność, a zatem zwiększa odporność organizmu na przeziębienia.
- Pozytywnie wpływa na serce, wątrobę, łagodzi bóle głowy.
- Idealny do użycia podczas procesu odchudzania, ponieważ zawartość kalorii w szczawiu jest minimalna i wynosi tylko 19 kcal na 100 g, więc podczas diety ta roślina może urozmaicić menu bez obawy o figurę.
Mimo znaczących korzyści, szczaw ma jeszcze przeciwwskazania:
- Nie zaleca się stosowania tej rośliny u osób z zaburzeniami metabolizmu soli wodnej.
- Nadmierne stosowanie szczawiu może przyczyniać się do powstawania kamieni nerkowych, powodować stany zapalne stawów zapalenie stawów i reumatyzm.
- W dużych ilościach szczaw może niekorzystnie wpływać na pracę żołądka.