Introspekcja w psychologii - zalety i wady metody
Narodziny metody badań działań i psycho-emocjonalnego tła osoby w trakcie jej realizacji należą do XVII wieku. Początkowo byli to tak znani filozofowie, jak R. Descartes, D. Locke i inni, którzy próbowali zrozumieć możliwości osoby, która niezależnie analizuje swoje działania i wewnętrzne doznania z nimi związane.
Czym jest introspekcja?
Chociaż jest to pojęcie niezrozumiałe używane w psychologii i mające na celu "spojrzenie do wewnątrz", większość z nas zna introspekcję. Nie ma osoby, która nie próbowałaby zrozumieć swoich działań w danej sytuacji, analizując jej konsekwencje. I niewielu ludzi podejrzewa, że w tej chwili pogrąża się w stanie, który jest po prostu uważany za umiejętność samokontroli.
Zatem introspekcja jest jedną z metod głębokiej samopoznania, kiedy możesz samodzielnie analizować:
- akty;
- emocje;
- myśli;
- uczucia;
- intencje powstające w mózgu.
Introspekcja w psychologii
Zdolność do samoanalizy jest wspaniałym darem; daleko od tego, kto je posiada, a nawet ci, którym jest dany, nie zawsze zręcznie go używają, zamieniając go w samo-kopanie, kiedy podczas analizy wydarzeń uwaga skupia się wyłącznie na ich własnych negatywne myśli i doznania. Może sięgać aż do samoedryzmu, gdy podmiot obwinia się za wszystko, co się wydarzyło. W przeciwieństwie do tych niszczycielskich działań, introspekcja w psychologii jest analizą, która pozwala nam obiektywnie ocenić zachowanie i stan emocjonalny bez samoświadomości i skruchy.
Introspekcja - zalety i wady
Metoda introspekcji w psychologii, jak również dowolna metoda badań, może ukryć pozytywne i negatywne strony, ponieważ psychologiczny portret każdego jest unikalny i niemożliwe jest wydawanie zaleceń, które są odpowiednie dla każdego. Jednak metoda introspekcji zastosowana do monitorowania stanu osoby ujawniła bardziej charakterystyczne cechy. Wśród pozytywów są:
- znajomość ich nawyków, mocnych i słabych stron;
- możliwość samodoskonalenia;
- "Bliskość" z zewnętrznej obserwacji wszystkiego, co dzieje się z osobą.
Jeśli chodzi o negatywne aspekty tej metody, badacze tutaj nazywają tylko jedną rzecz: stronniczy stosunek do siebie w najszerszym zakresie. Rozciąga się od oceny: "Przebaczam sobie i mojej ukochanej", aby: "Tylko ja jestem winien wszystkiego, bo jestem zły (przegrany, egoista, itp.)". Składając hołd ocenom wewnętrznym, które są cenne dla danej osoby, eksperci nie uważają ich za naukowców.
Introspekcja i introspekcja
Czasami istnieje znak równości między metodą introspekcji i samoobserwacji, co oznacza, że aspekty badania są dla nich takie same: wewnętrzna reakcja emocjonalna na różne zdarzenia, w których test jest wykonywany przez podmiot, który jest powszechnie nazywany "naiwnym obserwatorem". Ale eksperci uważają, że introspekcja i samoobserwacja mają znaczące różnice:
- introspekcja to sposób na uzyskanie informacji o emocjach i stan psychiczny jednostka od siebie;
- introspekcja - wykorzystanie danych uzyskanych w wyniku samoobserwacji.
Refleksja i introspekcja - różnice Interesujące jest oddziaływanie introspekcji i refleksji jako dwóch metod poszerzających horyzonty badawcze stanu emocjonalnego i psychicznego jednostki. Większość ekspertów zgadza się, że oba są ważne: introspekcja i refleksja; różnice polegają na tym, że pierwszy jest "odpowiedzialny" za duszę, analizując jej reakcję na wykonywane działania, a drugi za ciało, podając informacje o swoich działaniach.
Rodzaje introspekcji w psychologii
Historia powstania tej metody zrodziła pewne typy introspekcji, odkrytej przez naukowców z różnych europejskich szkół filozoficznych i psychologicznych. Wśród nich są:
- systematyczna, pozwalająca analizować pojawianie się myśli i uczuć z perspektywy czasu, to znaczy po popełnieniu określonych działań;
- analityczne, jak gdyby analizowanie emocji, umieszczanie ich w małych komponentach i pokazywanie ich od momentu formacji do manifestacji;
- introspekcja fenomenologiczna - samoobserwacja, stosowana w psychologii Gestalt, gdy analiza stanu wewnętrznego osoby ma charakter opisowy, bez powodowania traumy.
W wielu publikacjach naukowych wyróżnia się również eksperyment introspekcyjny, za pomocą którego można wielokrotnie sprawdzać emocjonalną reakcję osoby na powtarzalne działania. Jednocześnie daje niezależną psychologiczną charakterystykę obserwacji. Do początku XX wieku introspekcja była uważana za jedyną skuteczną metodę nauki stan emocjonalny prawa.