Psychologia i związki Samorozwój

Abstrakcja

Abstrakcja (to określenie pochodzi od łacińskiego słowa abstractio, co oznacza abstrakcję) określa widok sytuacji, osobę lub obiekt z oderwanego punktu percepcji. W związku z tym istnieje dystrakcja od specyfiki i możliwości ogólnej oceny sytuacji. Pojęcie abstrakcji odegrało ważną rolę w rozwoju wielu nauk.

Abstrakcja jest przykładem

Wszelkie abstrakcje wymagają dwóch działań: pierwsza to drobnych i drugorzędnych szczegółów, druga to skupienie się na zjawisku w ogóle i ważnych, znaczących szczegółach.

Na przykład, aby zbadać ruch, najpierw odrzuć ruch krzywoliniowy we wszystkich jego odmianach, a następnie - przyspieszony ruch, w wyniku czego najczystsza i najprostsza forma pozostaje do rozważenia, odzwierciedlając samą jego istotę. Abstrakcja jest więc tendencją do skupiania się na idealnych warunkach.

Pomimo tego, że wydaje się to elementarne, to abstrakcja umożliwiła wyizolowanie i przestudiowanie najważniejszych pojęć - prędkości, czasu, odległości itp. W związku z tym abstrakcja jest metodą poznania.

Ta metoda pozwala odrzucić mniej znaczące, drugorzędne i skoncentrować się na najważniejszych. Nie jest tajemnicą, że w życiu człowieka często zdarzają się sytuacje, w których ważne jest ustalenie głównego kierunku i nie marnowanie energii na próżno, spryskiwanie drobiazgów. Identyfikuj z tą podstawową działalnością i pomóż abstrahować Wyodrębnianie i specyfikacja

Każda koncepcja ma swoje przeciwieństwo. Abstrakcja i konkretyzacja to jak patrzenie blisko i daleko. Stojąc blisko, rozpatrzysz wszystko szczegółowo (konkretyzację), ale stojąc daleko, będziesz w stanie ocenić koncepcję jako całość, bez rozpraszania się drobiazgami (abstrakcją). Są to zatem dwie przeciwstawne koncepcje.

Łatwo to zilustrować na przykładzie. Jeśli powiesz "stracę wagę" to abstrakcja. A jeśli powiesz "zrezygnuję ze słodyczy i zrobię poranne bieganie" - to jest rzeczywistość.

Metoda abstrakcji i jej cel

Abstrakcja w psychologii i innych naukach pozwala nam osiągnąć cały szereg celów, które pomagają lepiej zrozumieć istotę zjawiska, przedmiotu lub osoby. Ta metoda analityczna pozwala rzucić kilka konkretnych sytuacji i spojrzeć na całość, aby osiągnąć następujące cele:

  1. Utwórz próbkę. Kiedy wybieramy konkretną właściwość lub jakość czegoś i określamy ją jako klucz, może to być przesadzone, a przez to uzyskać czysty ideał. Jest oczywiste, że w rzeczywistości nie może istnieć, ale taki czysty odpowiednik może być punktem wyjścia dla teorii i refleksji nad koncepcją.
  2. Identyfikacja. Jest to zasada abstrakcji, która ułatwia poszukiwanie wspólnych cech zjawisk i zdarzeń. W tym przypadku uwaga skupiona jest na ogólnym, a szczegóły odróżniające są pomijane.
  3. Klarowność i specyfika. Aby osiągnąć ten cel, uwaga odbiór abstrakcji koncentruje się na pewnej koncepcji, która pozwala, na przykład, zobaczyć granice w znaczeniu tego słowa. Abstrakcja pomaga oddzielić koncepcje między sobą.
  4. Uogólnienie i systematyzacja. Łatwo zgadnąć, że generalizacja i abstrakcja w ogóle są ze sobą ściśle powiązane. Aby osiągnąć ten cel, uwaga skupia się na najważniejszych cechach, które umożliwiają podział pojęć na odpowiednie grupy. Każda z grup jest niezależna i zawiera uogólnione koncepcje, ale różni się od innych grup, które mają inne wspólne kluczowe pojęcia.

Możesz użyć abstrakcji w różnych sytuacjach. Usuwając z nieistotnych szczegółów, znacznie łatwiej jest skoncentrować się na samej istocie zjawiska zainteresowania.