Strefa rozwoju proksymalnego

Każdy rodzic stawia sobie za zadanie uczyć swoje dziecko coś pożytecznego. Jeśli mówimy o rozwoju i szkoleniu dziecka, to należy zauważyć, że ma to swoje własne prawa. Genialny psycholog Vygotsky L.S. na początku ubiegłego wieku sformułował jedną z takich ustaw.

Istotą tego prawa jest to, że nie możesz czegoś nauczyć czegoś dziecka, pokazując mu jakąś akcję, a następnie sugerując, że to robisz. Odnosi się to do każdej energicznej aktywności. Dziecko nie może być nauczane prawdziwie na podstawie zamówienia lub prośby. Można go uczyć tylko wtedy, gdy rodzic przez jakiś czas wykonuje pożądane zadanie z dzieckiem.

Prawo to zostało sformułowane przez niego w latach trzydziestych jako "strefa proksymalnego rozwoju". Pokazuje wewnętrzny związek między rozwojem umysłowym a uczeniem się dziecka. Zgodnie z tym prawem procesy rozwoju dziecka podążają za procesami jego uczenia się. I właśnie z powodu ich rozbieżności (i, jak wiadomo, rozwój czasami się opóźnia), takie zjawisko powstaje. Strefa rozwoju proksymalnego według Wygotskiego pokazuje różnicę między tym, co dziecko może sam wykonać (poziom jego obecnego rozwoju) a tym, do czego jest zdolny, będąc pod opieką osoby dorosłej. Poziom faktycznego rozwoju rośnie wraz z procesami, które powstają w strefie rozwoju proksymalnego (każde działanie ze strony dziecka może być najpierw wykonane przy pomocy osoby dorosłej, rodzica i tylko wtedy niezależnie).

Wygotski identyfikuje dwa poziomy rozwoju, które są nieodłączne w człowieku: pierwszy charakteryzuje chwilową charakterystykę rozwoju człowieka i nazywa się go istotnym, a charakterystyka bezpośredniego, przyszłego i jutrzejszego rozwoju, który charakteryzuje strefę proksymalnego rozwoju, należy do drugiego poziomu.

Uważa on, że komunikacja jest źródłem osobistego i umysłowego rozwoju w ontogenezie jako całości i pozwala rodzicowi pomóc dziecku w wykonywaniu czynności o charakterze poznawczym. W rezultacie dziecko zacznie wykonywać te czynności samodzielnie.

Osoba, będąc w każdym wieku, może zrobić coś bez pomocy, niezależnie (zapamiętać pewne materiały, rozwiązać problemy i zaproponować rozwiązania, które pomogą poradzić sobie z problemem). Odnosi się to do cech obecnego rozwoju.

Oznacza to, że strefa najbliższego i strefy faktycznego rozwoju określa stan rozwoju umysłowego dziecka.

Dlatego nie możesz krzyczeć: "Idź biec!", A potem poczekaj, aż dziecko zostanie uruchomione. Lub nie do zaakceptowania jest powiedzenie: "Zostaw zabawki i włóż je do swojego pokoju", mając nadzieję, że dziecko nauczy się wychodzić.

Jak wiecie, do pewnego wieku takie polecenia rodzicielskie nie działają, ale w każdym innym wieku instrukcje lub porady rodzicielskie działają albo słabo, albo niewystarczająco. Aby dziecko mogło być pasjonatem biegania, należy biegać z nim przez pewien czas. Jeśli chcesz zaszczepić w nim miłość do książek, najpierw czytaj z nim. Te wskazówki dotyczą tańca, tenisa, czyszczenia i innych czynności.

Pojęcie "strefy rozwoju proksymalnego" można przedstawić jako dwa koncentryczne okrąg. Pierwszy i wewnętrzny ma mniejszy rozmiar niż drugi, który go otacza. Pierwszy symbolizuje aktywność dziecka, a na zewnątrz aktywność rodzica z dzieckiem. Twoim zadaniem jest stopniowe poszerzanie kręgu Twojego dziecka, które może wzrosnąć kosztem Twojej aktywności na świeżym powietrzu. Oznacza to, że tylko na terenie dużego kręgu można zaszczepić dziecku miłość do pewnego rodzaju aktywności.

Należy zauważyć, że pożądane jest, aby nie uczyć dziecka sztucznie, ale aby połączyć życie i inspirację w tym działaniu, a wyniki nie będą długo czekać.

• ← Złośliwe uchylanie się od alimentów