Myślenie a inteligencja w psychologii to terminy, które są bardzo blisko siebie w swej istocie i odzwierciedlają różne strony tej samej ogólnej koncepcji. Intelekt to zdolność człowieka do realizacji myślenia. A myślenie jest samym procesem percepcji, reakcji i refleksji. A jednak różnica polega na tym, że myślenie jest właściwe każdemu człowiekowi, ale intelekt nie jest.
Do tej pory nie ma jednej definicji słowa intelekt, a każdy specjalista jest skłonny opisać to z pewną różnicą. Najpopularniejszą definicją inteligencji jest umiejętność rozwiązywania zadań umysłowych.
W popularnym popularnym "sześciennym" modelu D. Guilforda inteligencja jest opisana w trzech kategoriach:
Pokazuje to, że stosunek myślenia i inteligencji jest bardzo bliski, intelekt opiera się na zdolności osoby do myślenia. A jeśli produktywne myślenie daje wyniki, wtedy można mówić o inteligencji.
Co decyduje o rozwoju inteligencji?Jeśli nie rozważasz przypadków, w których naruszenie myślenia i inteligencji jest konsekwencją urazu lub choroby, w normalnych warunkach osoba rozwija się od najmłodszych lat intelekt . Szybkość jego rozwoju zależy od wrodzonych czynników, wychowania i środowiska, w którym rośnie.
Pojęcie "czynników wrodzonych" obejmuje dziedziczność, sposób życia matki w czasie ciąży (złe nawyki, stres, przyjmowanie antybiotyków itp.). To jednak określa tylko potencjał początkowy, a jego dalsza ścieżka określa stopień, w jakim rozwijają się podstawy jego intelektu. Dziecko czytające, analizujące informacje, komunikujące się z rozwiniętymi dziećmi, może rozwinąć intelekt bardziej niż ci, którzy dorastają w niekorzystnym środowisku.