Jąkanie u dorosłych
Jąkanie u dorosłych jest dość częste wada mowy , i, z reguły, daje swoim właścicielom wiele problemów. Co do zasady, to odchylenie powstaje w dzieciństwie, a jeśli środki nie zostały podjęte natychmiast, to może również utrzymywać się przez długi czas. Im wcześniej zaczniesz leczyć takie niedogodności, tym szybciej uzyskasz pozytywne wyniki. Nie trzeba uważać tego za coś nieosiągalnego: ukochana ze wszystkich, Marilyn Monroe cierpiała na jąkanie, ale była w stanie ją pokonać i osiągnąć niesamowite wyżyny w swojej karierze.
Jąkanie: przyczyny
Złośnięcie o charakterze jąder przypomina złamanie mowy: jego tempo, rytm i gładkość. Objawy te występują z powodu zniekształcenia poszczególnych dźwięków: ich przerwania, przedłużenia lub powtórzenia. Ogólnie rzecz biorąc, takie problemy są wynikiem skurczów mięśniowych aparatu głosowego i głosu, artykulacji i zaburzeń oddychania.
Z reguły leczenie jąkania u dorosłych zaczyna się od poszukiwania przyczyn. Zwykle rozwija się jąkanie u dzieci w wieku od 2 do 5 lat, gdy następuje aktywna formacja fazy mowy. Chorobie często towarzyszy pewien rodzaj psychotraumy, na przykład silny strach . Ponadto, warunkami wstępnymi do jąkania mogą być:
- urazowe uszkodzenie mózgu;
- wczesny rozwój umysłowy;
- niekorzystny przebieg ciąży u matki;
- stres emocjonalny i psychiczny;
- opóźniony rozwój psychiki i mowy;
- różne choroby z wysoką gorączką.
Jąkanie jest zaburzeniem wielopoziomowym, które określa złożoność jego leczenia. Obejmuje zakłócenia w układzie nerwowym, co prowadzi do problemów z aparatem mowy. Często osoby cierpiące na jąkanie, zauważalne ogólne napięcie mięśniowe. Najsmutniejsze jest to, że jąkanie prowadzi do wielu innych problemów. Świadomy 
jego niedobór, osoba boi się mówić, jest ograniczona i wycofana. Zwykle nie dotyczy to tych, którzy cierpią na falowe jąkanie - ten rodzaj chwyta człowieka tylko w trudnych i odpowiedzialnych sytuacjach.
Jak leczyć jąkanie u dorosłych?
Po przeanalizowaniu przyczyn i przebiegu choroby podczas długiej diagnozy lekarz będzie mógł przepisać odpowiednie leczenie. Z reguły robi to psychiatra lub neurolog.
Zazwyczaj lekarze przepisują standardowy zestaw leków i zatrzymują się na tym, ale to leczenie daje niskie wyniki. Tylko systematyczne podejście, zwykle praktykowane w prywatnych klinikach, a nie publiczne, daje naprawdę jasne rezultaty.