Schizoidalne zaburzenie osobowości

Schizoid disorder jednoczy ludzi, którzy na pierwszy rzut oka różnią się od siebie, jednak z bardziej ostrożnym podejściem staje się oczywiste, że wszystkie są zamknięte, odczuwają dyskomfort w komunikacji z innymi, ich myśli i uczucia mają na celu zgłębienie ich głębi, są wrażliwi i wrażliwi . W tym samym czasie schizoidalne zaburzenie osobowości obserwuje się zarówno u nieśmiałych, jak i zmotywowanych, skąpych i nieużytecznych, surowych i śniących.

Schizoid zaburzenie jest łatwo zauważalne od wczesnego dzieciństwa. Te dzieci nie są podatne na gry zbiorowe, a wyróżniają się po latach rozwiniętego umysłu, a ich myślenie jest nietypowe - prosząc dziecko o schizoidę, można uzyskać bardzo oryginalny opis problemu. Potrafi w matematyce, naukach przyrodniczych, charakteryzujących się wczesnym rozwinięciem myśli filozoficznej. Chociaż mają zmniejszoną aktywność ruchową, schizoidy często stają się pianistami, skrzypkami i mistrzami ręcznej pracy. We wczesnym dzieciństwie charakteryzuje je pewien autyzm, który w wieku 10 lat jest złagodzony, pozostawiając jedynie umiarkowaną izolację.

Nie należy oczekiwać od schizoidalnego zagrożenia środowiska, agresji, tendencji samobójczych. Objawy schizoidalnego zaburzenia osobowości nawet nie wyglądają jak choroba, bardziej przypominają cechy osobowości.

Najbardziej typowe dla schizoidów jest brak potrzeby komunikacji. Mają przyjaciół - jednego lub dwóch, ale wybierają je ostrożnie, szukając tych, którzy posiadają wszystkie niezbędne cechy w jednej osobie. Z resztą związku schizoidalnego jest czysto formalna - okoliczni ludzie mają wrażenie, że schizoid jest odgrodzony od świata cienką szklaną ścianą.

Schizoidalne zaburzenie osobowości dzieli się na dwa podtypy - wrażliwe i ekspansywne schizoidy. Podział następuje zgodnie z przewagą wrażliwości lub zimna pacjenta.

Wrażliwe schizoidy - nad wrażliwymi ludźmi, długotrwałą niesprawiedliwość, chamstwa i nigdy nie zapominając o obrazie. Jednocześnie są niezwykle narcystyczne, to uczucie manifestuje się w nich w rodzaju dumy. Lubią powtarzać, że wybaczają wszystko innym, ale nigdy sobie.

W miejscu pracy wrażliwy schizoid jest idealnym pracownikiem - sumiennym i pracowitym, zaangażowanym wyłącznie w wąskim kierunku. Jednak wszelkie konflikty, traumy psychologiczne, podejrzenia o niemoralność prowadzą do tego, że stan psychiczny schizoida pogarsza się gwałtownie: znika apetyt sen jest zaburzony, jest jeszcze więcej nieufności i alienacji.

Ekspansywne schizoidy są rzeczowymi, zdeterminowanymi, niegrzecznymi i zimnymi ludźmi. Nie biorą pod uwagę opinii innych, nigdy się nie wahają, traktują ludzi sucho i bez współczucia. Przy zwiększonej złożoności zwiększają drażliwość i nagłe ataki złości. Siła zewnętrzna faktycznie mówi o wewnętrznej niepewności i niezadowoleniu z siebie.

Te schizoidy często zajmują pozycje kierownicze, ponieważ są one krwiste, okrutne i niewzruszone. Często mają urojenia prześladowania, reakcje paranoidalne i graniczne stany emocjonalne jako zaburzenia.

Leczenie farmakologiczne jest nieskuteczne. Dla psychiatrii schizoidalnej, odgrywanie ról i treningi grupowe są o wiele bardziej przydatne. Leczenie schizoidalnego zaburzenia osobowości najczęściej rozpoczyna się z powodu obecności innej choroby - alkoholizmu lub narkomanii, ponieważ w przeciwnym razie wszystko pasuje do schizoidu. Podczas treningów schizoidy uczą się pozytywnie emocje Umiejętności społeczne są wszczepiane, chociaż pacjent niechętnie idzie na to wszystko, ponieważ jest przyzwyczajony do unikania niepotrzebnych kontaktów.

• ← Schizoid
• Typ schizoidalny →