Radioaktywny jod - skuteczne leczenie tarczycy
W leczeniu patologii gruczołu tarczowego można stosować radioaktywny jod. Izotop ten ma swoje niebezpieczne właściwości, więc procedura jego wprowadzania do organizmu powinna być przeprowadzana wyłącznie pod nadzorem wysoko wykwalifikowanego lekarza.
Radioaktywny jod - leczenie tarczycy
Procedura izotopowa ma następujące zalety:
- nie ma okresu rehabilitacji;
- na skórze nie pozostają blizny i inne wady estetyczne;
- podczas jego trzymania nie są używane znieczulenia.
Jednak traktowanie radioaktywnym jodem ma swoje wady:
- Nagromadzenie izotopu obserwuje się nie tylko w tarczycy, ale także w innych tkankach ciała, w tym w jajnikach i prostacie. Z tego powodu w ciągu kolejnych sześciu miesięcy po zabiegu pacjenci powinni być starannie chronieni. Ponadto wprowadzenie izotopu zakłóca produkcję hormonów, co może niekorzystnie wpływać na rozwój płodu. Kobiety w wieku rozrodczym będą musiały opóźnić poczęcie dziecka przez 2 lata.
- Z powodu zwężenia dróg łzowych i zmian w funkcjonowaniu gruczołów ślinowych, mogą wystąpić zakłócenia w funkcjonowaniu tych układów ciała.
Radioaktywny (częściej jest to I-131) jod jest przepisywany w następujących przypadkach:
- guzy tarczycy;
- tyreotoksykoza;
- operacje przeniesione na tarczycę;
- nadczynność tarczycy ;
- rozlany toksyczny wola ;
- ryzyko powikłań pooperacyjnych.
Leczenie tyreotoksykozy radioaktywnym jodem
Taka terapia daje dobre wyniki. Aby leczyć nadczynność tarczycy za pomocą radioaktywnego jodu, dawka gruczołu I-131 zaabsorbowanego przez tkanki powinna wynosić 30-40 g. Ta ilość izotopu może dostać się do organizmu jednorazowo lub w ułamku (2-3 sesje). Po leczeniu może wystąpić niedoczynność tarczycy. W tym przypadku pacjentom przepisuje się lewotyroksynę.
Według statystyk, tych, którzy są zdiagnozowani tyreotoksykoza , po leczeniu izotopem po 3-6 miesiącach choroba powraca. Pacjentom takim przepisuje się powtarzaną terapię jodem radioaktywnym. Zastosowanie I-131 do więcej niż 3 kursów w leczeniu tyreotoksykozy nie jest ustalone. W rzadkich przypadkach pacjenci leczeni jodem radioaktywnym nie dają wyników. Obserwuje się to w przypadku oporności na izotoksykozę.
Leczenie raka tarczycy za pomocą radioaktywnego jodu
Izotop jest podawany tylko tym pacjentom, u których zdiagnozowano chorobę onkologiczną w wyniku interwencji chirurgicznej. Częściej ta terapia jest wykonywana z wysokim ryzykiem nawrotu raka pęcherzykowego lub brodawkowatego. Leczenie tarczycy radioaktywnym jodem odbywa się w obecności resztkowych tkanek wchłaniających i akumulujących I-131. Wcześniej wykonuje się scyntygrafię.
Izotop jest przepisywany pacjentom w tej dawce:
- podczas terapii - 3,7 GBq;
- w przypadku, gdy przerzuty uderzają w węzły chłonne, - 5,55 GBq;
- z uszkodzeniem tkanki kostnej lub płuc - 7,4 GBq.
Radioaktywny jod po usunięciu tarczycy
I-131 służy do wykrywania przerzutów. Po 1-1,5 miesiącach po operacji scyntygrafię wykonuje się za pomocą jodu radioaktywnego. Ta metoda diagnozy jest uważana za bardziej skuteczną. Radiografia jest mniej niezawodnym sposobem wykrywania przerzutów. Jeśli wynik jest pozytywny, zalecana jest radioterapia jodem radioaktywnym. Takie leczenie ma na celu zniszczenie zmian.
Przygotowanie do terapii radiojodem
Stan pacjenta po leczeniu zależy w dużym stopniu od przestrzegania zaleceń lekarza. Nie ostatnia rola w tym przypadku wynika z prawidłowości przygotowania do procedury. Obejmuje to zgodność z takimi zasadami:
- Upewnij się, że nie ma ciąży.
- Jeśli jest dziecko, przekaż je na sztuczne karmienie.
- Poinformuj lekarza o wszystkich zażywanych lekach. 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia radiojodem należy przerwać ich przyjmowanie.
- Podążaj za specjalną dietą.
- Nie można poradzić sobie z ranami i ranami z jodem.
- Pływanie w słonej wodzie i wdychanie morskiego powietrza jest zabronione. Tydzień przed procedurą powinna porzucić spacery po wybrzeżu.
Ponadto, kilka dni przed rozpoczęciem leczenia radiojodem, lekarz przeprowadzi test, który pozwoli odkryć intensywność wchłaniania I-131 przez organizm pacjenta. Bezpośrednio przed rozpoczęciem terapii radioaktywnym jodem tarczycy, rano należy przejść analizę TSH. Ponadto, 6 godzin przed zabiegiem, należy odmówić przyjmowania pokarmu, a od wody pitnej - 2 godziny.
Dieta przed radioaktywnym jodem
Ten system zasilania jest przydzielany na 2 tygodnie przed procedurą. Kończy się 24 godziny po leczeniu. Dieta bez jodu przed radioaktywnym jodem obejmuje zakaz takich pokarmów:
- jaja i żywność zawierająca je;
- owoce morza;
- fasola czerwona, różnobarwna i lima;
- czekolada i żywność, w której jest obecna;
- ser, śmietana, lody i inne mleko;
- żywność, do której dodano sól jodowaną;
- produkty sojowe.
Radioaktywny jod - jak przebiega procedura
Odbieranie I-131 następuje doustnie: pacjent połyka kapsułki w żelatynowej powłoce zawierającej izotop. Takie tabletki są bezwonne i pozbawione smaku. Powinny zostać połknięte przez wypicie dwóch szklanek wody (sok, napój gazowany i inne napoje są niedopuszczalne). Nie możesz żuć tych kapsułek! W niektórych przypadkach leczenie wola toksycznego radioaktywnym jodem odbywa się przy użyciu środka chemicznego w postaci płynnej. Po zażyciu takiego jodu pacjent musi dobrze przepłukać jamę ustną. W następnej godzinie po zabiegu jedzenie i picie są zabronione.
Dla pacjenta radioaktywny jod ma wielką zaletę - pomaga radzić sobie z chorobą. Izotop jest niezwykle niebezpieczny dla odwiedzających pacjenta i innych osób mających z nim kontakt. Okres półtrwania tego pierwiastka wynosi 8 dni. Jednak nawet po wypisaniu ze szpitala, w celu ochrony innych, zaleca się pacjentowi:
- Przez kolejny tydzień zapomnij o pocałunkach i intymnych związkach.
- Zniszcz przedmioty osobiste używane w szpitalu (lub umieść je w ciasnej plastikowej torbie na 6-8 tygodni).
- Niezawodna ochrona.
- Artykuły higieny osobistej powinny być trzymane oddzielnie od innych członków rodziny.
Leczenie radioaktywnym jodem tarczycy - konsekwencje
Ze względu na indywidualne cechy ciała, po leczeniu mogą wystąpić powikłania. Radioaktywne działanie jodu na organizm tworzy takie:
- trudności w połykaniu;
- obrzęk szyi;
- nudności;
- guzek w gardle;
- intensywne pragnienie;
- zaburzenie percepcji smaku;
- wymioty.
Skutki uboczne radioaktywnego leczenia jodem
Chociaż ta metoda leczenia jest uważana za bezpieczną dla pacjenta, ma również wadę medalu. Promieniowanie radioaktywnym jodem wiąże się z następującymi problemami:
- widzenie się pogarsza;
- zaostrzyły istniejące choroby przewlekłe;
- radioaktywny jod sprzyja przybieraniu na wadze;
- pojawia się ból i zmęczenie mięśni;
- obniża się jakość krwi (zmniejsza się liczba płytek i leukocytów);
- w obliczu spadku produkcji hormonów, depresji i innych zaburzeń psychicznych rozwijać;
- u mężczyzn zmniejsza się liczba aktywnych plemników (rejestrowane są przypadki bezpłodności);
- zwiększone ryzyko rozwoju białaczka .
Co jest lepsze - radioaktywny jod lub operacja?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, ponieważ każdy przypadek jest indywidualny. Tylko lekarz może ustalić, co będzie najskuteczniejsze dla danego pacjenta - radioaktywny jod lub zabieg chirurgiczny. Przed wyborem metody walki z patologią gruczołu tarczowego, bierze pod uwagę różne czynniki: wiek pacjenta, obecność chorób przewlekłych, stopień choroby, i tak dalej. Lekarz poinformuje pacjenta o cechach wybranej metody i omówi konsekwencje po radioaktywnym jodzie.