Psychologia starości

Co jest najeżone psychologią starości? Człowiek co roku przechodzi nie tylko zmiany fizjologiczne, ale także mentalne. Większość osób starszych staje się pedantyczna, małostkowa i mało inicjatywna. Chociaż, jak zauważają psycholodzy, każdy ma starość osobowości postępuje inaczej.

Psychologia starości i starzenia się

Starość w psychologii jest biologicznym procesem charakteryzującym się regularnością jego natury. Pojawia się od momentu, gdy ciało przestaje rosnąć. Nie można zatrzymać tego zjawiska, ale nikt nie zabrania mu spowolnienia.

Uważa się, że okres starczy występuje po osiągnięciu 75 lat. Należy zauważyć, że odróżnić:

przedwczesne starzenie, spowodowane wyłącznie chorobami, negatywnym wpływem środowiska, złymi nawykami, które pozostawiły ślad na ludzkim ciele;
fizjologiczne charakteryzuje się powolnymi zmianami, w których, do bardzo starego wieku, osoba zachowuje jasność umysłu i żywe zainteresowanie otaczającą ją rzeczywistością;
normalny wiek, którego wyraźny znak spowalnia procesy metabolizm , zmiana pamięci, zmniejszenie wydajności serca, itp.

Jeśli mówimy o negatywnych konsekwencjach starości, wówczas w psychologii rozwojowej są one określane:

Zmiana intelektualna . Trudności pojawiają się w przyswajaniu nowego materiału, zdolności adaptacji do okoliczności.

Emocjonalny . Może to być silne nerwowe nadpobudliwość, powodujące płaczliwość, smutek. Jest to spowodowane głównie zwykłymi zjawiskami (na przykład oglądanie ulubionego filmu).
Zmiany w charakterze . Nie można wykluczyć możliwości zmiany motywacji życiowej.

Chociaż osiągnięcie zaawansowanego wieku nie oznacza wcale, że w życiu nie będzie niczego światła. Wielu ludzi podpisuje się pod "zamieraniem", dobrowolnie izolując się od świata zewnętrznego i cierpiąc z powodu niższości społecznej.