Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - przyczyny i konsekwencje, jak leczyć?
Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) - po raz pierwszy może wystąpić po osiągnięciu przez dziecko 10 lat. Po pierwsze manifestuje się jako pewien rodzaj fobia , obsesja, a osoba jest w stanie dostrzec irracjonalność swojego niepokoju i poradzić sobie z tym. W przyszłości utrata samokontroli powoduje pogorszenie się stanu.
Zespół obsesyjno-kompulsywny
Zaburzenie lub zespół obsesyjno-kompulsywny jest nerwicą obsesyjną, podczas której dana osoba ma obsesję na punkcie niepokojącej myśli lub idei i wykonuje czynności kompulsywne (kompulsywne). Zaburzenie może być jednoskładnikowe lub obsesyjne - emocjonalne lub kompulsywne - z rytualnymi obsesjami. Przejawia się to na różne sposoby:
- epizodycznie;
- postępuje z roku na rok;
- uporczywa przewlekła.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - przyczyny
Wszystko ma swój własny powód - kompulsywne zachowanie z obsesjami nie jest wyjątkiem. Specjaliści medyczni i psychologowie wysuwają wiele teorii na temat początku choroby. Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - czynniki i przyczyny predysponujące:
- zaburzenie homeostazy i ogólne metabolizm ;
- zaburzenia hormonalne;
- konsekwencje ciężkiego urazu czaszkowo-mózgowego;
- choroby zakaźne;
Inne powody:
- surowe wychowanie moralne i religijne;
- złożone relacje z ludźmi;
- niska odporność na stres.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - objawy
Głównym objawem kompulsywnego zaburzenia jest ten lub inny stan natręctwa, powtarzające się myśli, których tematy mogą być różne. Objawy i objawy choroby:
- stan nieuzasadnionego niepokoju, poprzedzający obsesyjne myśli;
- zachowanie rytualne - ruchy obsesyjne mające na celu wyeliminowanie lęku;
- wzrost niepokoju w zatłoczonych miejscach do stanu paniki;
- przejawia się fizjologicznie: zwiększona częstość akcji serca, trudności w oddychaniu, bladość skóry, zimne pocenie się.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - przykłady
Wszyscy ludzie doświadczają zmęczenia, stresu, niepokojących myśli, które pojawiają się, są przewijane w głowie przez jakiś czas, ale po dobrym odpoczynku, intensywność maleje, osoba rozwiązuje problem i niepokój, jak to się nie stało. W przeciwnym razie wszystko dzieje się z prawdziwymi kompulsjami i obsesjami, są one cykliczne, zyskują siłę i są stałe "na stałe".
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - przykłady z życia:
- strach infekcja mikrobami - osoba boi się dotykać klamek, dźwigów, poręczy transportu publicznego;
- strach przed możliwymi niebezpieczeństwami (rozbój, morderstwo, gwałt);
- wielokrotne kontrole: czy drzwi są zamknięte, gaz, żelazko, światło wyłączone (wróć z pracy, aby sprawdzić ponownie);
- przesąd - osoba nie opuszcza domu bez pewnego rytuału, czytając modlitwę;
- obsesyjne myśli natury seksualnej z elementami okrucieństwa - osoba unika intymności z obawy przed krzywdzeniem partnera.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne - konsekwencje
Zaburzenie kompulsywno-obsesyjne wpływa niekorzystnie na codzienne życie człowieka, obsesyjne myśli i działania komplikują relacje z bliskimi, osoba sama jest zmęczona. Wśród osób cierpiących na tę neurotyczną chorobę duży odsetek bezrobotnych - osoba czasami boi się wyjść z domu, staje się niepełnosprawny z powodu swoich obaw. Życie osobiste także ulega awarii.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - leczenie
Jak leczyć zaburzenia obsesyjno-kompulsywne - na to pytanie psychoterapeuci często odpowiadają, że bez określenia przyczyny, która spowodowała chorobę w celu uzyskania remisji lub wyleczenia "na stałe" - nie będzie to możliwe. Po zidentyfikowaniu wszystkich czynników stresowych lekarz zaleca leczenie złożone: terapię lekową i długoterminowe wsparcie psychologiczne. Zaburzenia lękowe o charakterze obsesyjno-kompulsywnym są skutecznie leczone, jeśli dana osoba przestaje polegać na niezależnym wyniku dolegliwości, aby uniknąć zakłóceń.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - leczenie w domu
Obsesje lub kompulsje są trudne do samodzielnej korekty - tak jest w przypadku, gdy szukasz pomocy od specjalisty. Człowiek popycha się w błędne koło od rozpadu do porażki i zaczyna nienawidzić się za słabość i brak samokontroli jeszcze bardziej. Ale nie poddawaj się, nawet jeśli nastąpią awarie. Na przykładzie objadania się, które jest powszechne zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn, możliwe jest rozważenie taktyki zwalczania obsesyjnego zaburzenia w domu.
Kompulsywne przejadanie się - jak walczyć samotnie, kroki:
- pracuj z myśleniem - afirmacje ;
- utylizacja szkodliwych produktów - wyrafinowane, wysokowęglowodanowe pożywienie powinno być bezwzględnie wyłączone z diety;
- ćwiczenie - umiarkowana aktywność fizyczna zwiększa odporność na stres i zwiększa liczbę własnych endorfin;
- prowadzenie dzienniczka jedzenia - powinno zawierać wszystkie produkty spożyte dziennie - pomaga analizować i ustalać przez świadomość, ile i jakie jedzenie jest spożywane;
- praktyki oddechowe i medytacje - zrównoważyć stan psychiczny;
- wysokiej jakości spać .
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - hospitalizacja
Zaburzenia osobowości obsesyjno-kompulsywne - schorzenie rzadko wymaga leczenia szpitalnego, chyba że towarzyszy mu schizotypowe, paranoiczne cechy charakteru danej osoby, a następnie pogarsza się przebieg i rokowanie. Ogólnie rzecz biorąc, wskazane jest leczenie szpitalne. Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne - taktyka postępowania z pacjentem obejmuje:
- Psychoterapia . Podejście kognitywno-behawioralne pozwala analizować sytuacje, które wywołują lęk i panikę i uczą się zarządzać swoim stanem. Pacjent jest wystawiony na prawdziwy bodziec lub wyobrażony, a przy pomocy terapeuty uczy się przerywać odpowiedź, tworząc nowy wzorzec zachowania. Im dłuższa interakcja z prowokującymi bodźcami, tym skuteczniejsze jest nowe zachowanie. Niezależnie od tego, bez leczenia farmakologicznego, psychoterapia rzadko jest skuteczna w leczeniu OCD.
- Farmakoterapia . Obsesyjno-kompulsywne zaburzenie zachowania poważnie wyczerpuje ludzki układ nerwowy i leki - jedyna możliwość złagodzenia stanu. Leki z wyboru w leczeniu OCD:
- antydepresanty o szerokim zastosowaniu (klomipramina, lit, buspiron);
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (sertralina, fluwoksamina, fluoksetyna).