Maniakalna depresja

Depresja maniakalna jest niejednoznacznym i nie do końca poprawnym terminem, który jednak został powszechnie zastosowany przez niektórych specjalistów.

Pod pojęciem "depresja maniakalna" rozumie się zaburzenia afektywne dwubiegunowe lub stany maniakalno-depresyjne o różnej intensywności, w których występuje symtomokompleks z wyraźnymi naprzemiennymi fazami maniakalnymi i depresyjnymi, jak również zwiększona labilność emocjonalna.

Choroba afektywna dwubiegunowa lub maniakalno-depresyjna może przyjmować bardzo ciężkie i ciężkie postacie wymagające leczenia i / lub korekty.

Zaburzenia maniakalno-depresyjne o dowolnym nasileniu nie powodują późniejszej degradacji osobowości. Chorobę należy wyraźnie odróżnić od schizofrenia , chociaż niektórzy eksperci wykazują różne punkty widzenia (jak również podejścia do leczenia, zarówno medycznego, jak i psychoterapeutycznego). Należy jednak zauważyć, że w przypadku większości postaci schizofrenii występuje ogólna degradacja osobowości (w tym intelektualnej i społecznej), a w przypadku stanów maniakalno-depresyjnych nie. Należy to wziąć pod uwagę. Ponadto, osoba cierpiąca na zaburzenie dwubiegunowe o różnym stopniu nasilenia, z reguły (z wyjątkiem przypadków szczególnej senności intelektualnej), jest w stanie zrozumieć i zrozumieć, że jest "niesłuszna" i że należy się z nim skonsultować. Schizofrenicy z reguły są pewni, że jest zdrowy. Ponadto schizofreniczka wyraźnie wyraża złudzenia i stany, jest w pewien sposób rozwiedziona z rzeczywistością (i / lub zawarta w innej rzeczywistości).

Pierwsze przejawy stanów typu maniakalno-depresyjnego są bardziej charakterystyczne dla osób w młodym wieku, częściej są u kobiet.

Faza maniakalna zaburzenia charakteryzuje się:

• nadmiernie podniesiony i pobudzony nastrój;
• stan euforyczny;
• nadmierna samoocena;
• nadmierna aktywność mowy;
• pobudzenie silnika.

Może również występować drażliwość w zachowaniu, agresja i prowokacyjne.

Faza maniakalna zostaje zastąpiona fazą depresyjną, następujące symptomy są charakterystyczne dla tego stanu:

• smutek;
• melancholia;
• apatia;
• negatywne uczucie pustki;
• lęk;
• utrata zainteresowania działaniami, które wcześniej wzbudzały zainteresowanie;
• drażliwość i nadmierny niepokój;

• poczucie bezradności i beznadziei;
• zaostrzenie kompleksów winy;
• niemożność koncentracji;
• brak energii życiowej;
• upośledzenie fizyczne, intelektualne i mowy.

Możliwe są również zaburzenia snu i apetytu oraz myśli samobójcze.

Jeśli znajdziesz objawy przypominające maniakalno-depresyjny simtomokompleks, zdecydowanie powinieneś skontaktować się z psychologiem, psychoterapeutą lub psychiatrą. Jeśli nie przeprowadzisz korekcji psychologicznej lub leczenia lekiem, stan może rozwinąć się w ciężką bolesną postać, która jest trudna zarówno dla pacjenta, jak i dla innych osób.

• ← Manieryzm
• Maniakalno-depresyjna psychoza →