Każdy ogrodnik uprawiający sadzonki zna unikalną substancję - torf, który jest używany jako składnik gleby. Jednak nie wszyscy wiedzą, że istnieje kilka jego rodzajów - nizinnych i wysokiego torfu. Ale jaka jest między nimi różnica i jak prawidłowo zastosować? Dokładnie to zostanie omówione.
Wiadomo, że torf powstaje na bagnach w wyniku rozkładu różnych przedstawicieli flory w warunkach braku tlenu, a także wysokiej wilgotności. Różnice między torfem nizinnym i wysokim są spowodowane pochodzeniem i depozytem bagien. Z reguły torf wysoki występuje w regionach o trudnych warunkach i słabej roślinności. Na bagnach na płaskiej powierzchni, gdzie prawie nie ma podwodnej wody, a moc pochodzi z topnienia śniegu i rzadkich opadów powstaje torf podczas rozkładu torfowiec , bawełniana trawa, wrzos, sosna, ledum.
Nisko leżący torf znajduje się w niskich miejscach, w szczególności w wąwozach, brzegach rzek, gdzie możliwe jest zaopatrzenie w wodę gruntową. Torf powstaje podczas rozkładu skrzypu, trzciny, trzciny, tuszy, mchów i gatunków drzew. Zawiera również składniki odżywcze, które, odprowadzając, przechwytują wody gruntowe.
Pochodzenie torfu wpływa również na jego skład chemiczny. Torf wysoki - kwaśny - 3-4 pH, w torfie nizinnym, w którym 70% substancji organicznej, reakcja jest lekko kwaśna lub obojętna - 5,5-7 pH. Sole w tych ostatnich zawierają dużo - 200-700 mg / l, w górnej - do 70-180 mg / l.
Różnica dotyczy również wykorzystania tego typu torfu. Na przykład w torfie wysokim, przy odczynie kwaśnym, stosowanie jest ograniczone jedynie rolą substratu do uprawy sadzonek lub warzyw w szklarni. W torfie nizinnym zakres zastosowania jest nieco szerszy: jest bardzo rozłożony i stosowany jako nawóz (kompost), słabo rozłożony - jako ściółka dla zwierząt domowych.