Zdarzają się przypadki, gdy pokój i miłość w rodzinie przetrwały do ​​narodzin dziecka. Ale urodził się długo wyczekiwany, słodki, delikatny, ciepły, mały człowiek, a żona, która wczoraj nie mogła przeżyć dodatkowej godziny bez ukochanej, z przerażeniem uświadamia sobie, że przestała kochać swojego męża po porodzie. Wszystkie moje miłość jest gotowa oddać dziecko, a on, ten, który do niedawna był główną rzeczą w jej życiu, powoduje tylko irytację, a nawet jego dotyk staje się wyjątkowo nieprzyjemny. Dlaczego tak się dzieje i co z tym zrobić, ponieważ chodzi o zachowanie i dobro rodziny?

Najczęściej myśl, że młoda kobieta przestała kochać swojego męża po urodzeniu dziecka, jest zjawiskiem przejściowym: rozumie nową rolę matki, a to wymaga nie tylko czasu, ale także świadomości na poziomie psychologicznym. To zajmie trochę czasu i wszystko będzie gotowe; Ważne jest, aby małżonek zrozumiał stan swojej żony, aby pozostał troskliwy i uważny oraz aby miał cierpliwość, która wkrótce zostanie nagrodzona.

Inną sprawą jest poważniejszy problem: kobieta przestała kochać swojego męża po zdradzie. Jeśli przedtem rodzina żyła tak zwaną duszą dla duszy, jeśli żona kochała męża i ufała mu, tym więcej zdrady postrzega się jako trudniejszą i trudniejszą do zniesienia. Jednak nawet w najtrudniejszej sytuacji jest wyjście. Znalezienie tego nie jest łatwe, więc jeśli kobieta przestała kochać swojego męża i nie wie, co zrobić, porada psychologa pomoże ci znaleźć właściwe rozwiązanie.

Co radzi psycholog?
  1. Nie spiesz się, aby trzasnąć drzwiami: najpierw uspokój się, bo histerycy nie są pomocni w tej sytuacji i pamiętajcie, co było dobre w waszym wspólnym życiu. I pomimo bólu i niechęci rozważcie, czy warto usunąć z waszego życia to światło, które was wiąże.
  2. Czy to wszystko jest takie straszne? W końcu nikt nie umarł, głowa, ręce, nogi - na miejscu, co oznacza, że ​​będzie wyjście.
  3. Nie szukaj ukojenia w alkoholu - nie ma go.
  4. Bądź uczciwy wobec siebie: powiedz sobie, jeśli kochasz swojego męża. A jeśli odpowiedź brzmi "tak", wybacz mu, przekraczając upokorzenie, łzy i zniewaga . Ale jeśli wybaczysz, nie obwiniaj i nie przypominaj przy każdej okazji.