Jak nauczyć dziecko grać samodzielnie?
Dla dziecka gra jest najważniejszą pracą, ponieważ w grze nabywa podstawowe umiejętności i umiejętności, zna świat i możliwości swojego ciała, uczy się komunikować, rozwija myślenie. Robi to sam, dorośli przychodzą mu z pomocą. Wspólna rozrywka przynosi zarówno dzieciom, jak i rodzicom wiele przyjemnych emocji i nauczy się lepiej rozumieć. Ale w końcu zdarzają się sytuacje, w których dziecko musi po prostu samodzielnie zagrać przynajmniej przez jakiś czas. A to, że dziecko nie gra samodzielnie, zmienia się w prawdziwy problem.
Kiedy dziecko zaczyna grać samodzielnie, zależy od natury dziecka. Niektóre dzieci lubią bawić się zabawkami i dzwonią do dorosłych w wyjątkowych przypadkach. Ale większość dzieci potrzebuje firm przez cały czas, a nawet nowe zabawki przenoszą je na pięć minut, a nie więcej. Ale powodem, dla którego dziecko nie gra samemu, najczęściej jest to, że matka w grze jest zbyt aktywna - nie pozwala dziecku przejąć inicjatywy, nie bawi się z nim i w pełni przejmuje inicjatywę. Dziecko otrzymuje także rolę obserwatora. Oczywiście jest to również interesujące, ale bez matki nie może z nim grać. Dlatego zadaniem jest nauczyć dziecko grać samodzielnie.
Naucz swoje dziecko, aby grało na własną rękę Dzieci w wieku do półtora roku lubią badać i badać przedmioty, badać ich właściwości. Nadal nie wiedzą, jak grać zwykłe zabawki - kostki, samochody, ale kochają wszystko, co grzechota, szeleści i błyszczy. Dobry sposób, jak nauczyć dziecko grać 
niezależnie - aby zachęcić go do zwykłych rzeczy domowych. Radość dziecka nie będzie miała granic, jeśli wybierzesz kilka łopat, łyżek, plastikowych pokrywek i różnej wielkości patelni do gry. Oczywiście będzie to trochę głośno, ale dziecko będzie grało przez jakiś czas samodzielnie.
Starszym dzieciom jako samokształcenie można zaoferować układanki, kostki lub projektant. Najważniejsze - nie przeszkadzaj dziecku marzyć, nie spiesz się z nim, jeśli to nie działa, i pochwal się za każde osiągnięcie. Bardzo ważne jest, aby wykazywać zainteresowanie działaniami dziecka, od czasu do czasu sugerując opcje gry, ale nie narzucać ich.