Emocjoniczno-wolicjonalna sfera osobowości

Do chwili obecnej psychologia, socjologia i inne pokrewne dziedziny wiedzy, człowiek emocje a sfera wolicjonalna jest badana i badana, głównie oddzielnie (istnieje wiele różnych teorii, które można uznać za całkowicie odzwierciedlające rzeczywiste cechy badanych obiektów). Istnieją jednak naukowe podejścia i punkty widzenia, na podstawie których wola i emocje są rozpatrywane w jedności.

W procesie życia człowiek ma problemy, które rozwiązuje w ten czy inny sposób. Stosunek do problemu, do tego, co się dzieje wokół (do każdego napływającego tematu informacji) wywołuje emocje, a próby uczestniczenia i działania w sytuacji są dodatkowymi emocjami. Oznacza to, że czasami człowiek musi przezwyciężyć siebie, ponieważ w naszych działaniach kierujemy się nie tylko pragnieniami, ale także rozumem, polegamy na pewnych wartościach moralnych. Kiedy pokonujemy siebie, wykonujemy akt wolicjonalny. Z pomocą woli możemy świadomie wpływać na sferę emocjonalną. Rozmyślna regulacja jest świadomie przeprowadzana przez podmiot, gdy uświadamia sobie, że jego własne emocje dezorganizują jego działania mające na celu osiągnięcie celu. W przypadkach, w których emocje stymulują tę aktywność, akty wolicjonalne nie są potrzebne. Opierając się na tym wszystkim, możliwe jest (oczywiście bardzo warunkowe i przenośne) mówienie o emocjonalno-wolicjonalnych mechanizmach psychiki.

Rozwój emocjonalnej-wolicjonalnej sfery u osoby występuje naturalnie tylko w przypadkach normalnej socjalizacji od dzieciństwa. Oznacza to, że rozwój ten nie następuje samoczynnie, ale jest dostarczany przez uczenie się od innych członków społeczeństwa.

Trudności w realizacji emocjonalnej wolicjonalnej regulacji w polu aktywności wynikają ze specyfiki rozwoju psychiki danej osoby.

Niedoskonałość, nieharmonijność i opóźnienie w rozwoju moralnych cech danej osoby może prowadzić do poważnych naruszeń sfery emocjonalno-wolicjonalnej, ponieważ akt wolicjonalny jest nie tylko działaniem emocjonalnym, często jest także aktem moralnym, to znaczy aktem.

Oczywiście emocjonalna-wolicjonalna sfera psychiki jednostki jest współzależna ze sferą orientacji wartości moralnych, która w rzeczywistości determinuje naturę motywacji działania, a z kolei samoocenę podmiotu.

Emocje dostarczają osobie ogólnej mobilizacji wszystkich (lub niektórych) systemów ciała i aktów wolicjonalnych, pełniących funkcje regulacyjne w systemie organizacyjno-psychicznym, zapewniają selektywną mobilizację różnych działów tego systemu. Oznacza to, że możemy stwierdzić, że każde świadome działanie osoby jest przede wszystkim aktem psychofizycznym zgodnym z poziomem zdolności osobistych.

Niektóre akty wolicjonalne wymagają specjalnych wolicjonalnych wysiłków od osoby w przypadkach, gdy emocjonalne dominujące i wewnętrzne pragnienia są sprzeczne ze świadomą wartością moralną lub orientacją sytuacyjno-aktywną. Ten stan jednostki nazywa się konfliktem wewnętrznym. Rozwiązanie konfliktu wewnętrznego wymaga szczególnej mobilizacji psychofizycznej i woluntarystycznej, a także analizy, kontemplacji i refleksji. Oczywiście w prawdziwym życiu człowiek nie zawsze ma czas w przypadku takich działań merytorycznych (uwzględniono internalizowane stereotypy zachowania i myślenia oraz umiejętności działania).

Oczywiście stres strach, przerażenie, zmęczenie psychiczne i fizyczne zmniejszają intensywność i skuteczność wolicjonalnych wysiłków. Zaangażowanie innych osób w proces zbieżnych celów zwiększa możliwości, ponieważ ludzie wzajemnie się wzmacniają, aby wykonać wspólne zadanie.

Szczególne znaczenie ma właściwa organizacja aktywności i regulacji umysłowej (samoregulacja). W tym pytaniu musimy się wiele nauczyć od praktykowania wschodnich praktyk psychologicznych. Nawiasem mówiąc, zrozumienie wartości celu i procesu na Wschodzie jest nieco inne niż na Zachodzie, powiedzmy, bardziej obszerne i holistyczne.

• ← Emocjonalność
• Stany emocjonalne →