Kultura Paragwaju
Paragwaj jest uważane za serce Ameryki Łacińskiej. Zwyczaje miejscowej ludności rozwinęły się pod wpływem tradycji Hiszpanów i rdzennej ludności, którzy długo żyli w tym regionie.
Cechy kultury Paragwaju
W kraju są dwa języki: hiszpański i guarani używany przez większość autochtonów, poeci piszą wiersze, a pisarze - książki i opowiadania.
Ludność jest dumna ze swojej historii i przodków, dlatego chroni własną kulturę. Istnieje kilka ośrodków badań etnograficznych i językowych, na przykład Stowarzyszenie Indian Paragwajskich oraz Akademia Języka i Kultury Guarani.
W Paragwaju prawie 95% mieszkańców to hispanic-Mexican half-breeds. Są też etniczni Argentyńczycy, Arabowie, Chińczycy, Japończycy, Niemcy, Koreańczycy, Włosi, którzy zachowali swoją kulturę i język. Około 90% populacji wyznaje katolicyzm. Kapłani rozwiązują wiele pytań, wymierzają sprawiedliwość, zarządzają społecznościami, ufają im ich tajemnice i problemy.
W kraju jest wiele światowych spowiedzi, pokojowo dogadujących się ze sobą. W różnych częściach państwa istnieją lokalne święta religijne, które obchodzone są oddzielnie od uroczystości narodowych (Wielkanoc, Nowy Rok, Boże Narodzenie). Te wydarzenia są wyjątkowe w swoim rodzaju i wyróżniają się specjalnymi rytuałami.
Niezwykłe tradycje i zwyczaje w Paragwaju
Po przybyciu do Paragwaju przygotuj się na to, że ludzie tutaj zachowują się zupełnie inaczej niż twój kraj:
- Rodzinne więzi to przede wszystkim: sprzedawcy w sklepach nie mogą zbyt długo zwracać uwagi na kupującego, rozmawiać z kimś przez telefon lub osobiście, ale nie można się obrażać, w końcu ci bliscy ludzie dzielą się rodzinnymi wiadomościami.
- Dla osób postronnych wielu Paragwajczyków jest ostrożnych, a nawet podejrzanych.
- Uścisk dłoni w tym kraju wymienia nieznane osoby, a pocałunki i przytulanie mogą być bliskimi przyjaciółmi lub krewnymi.
- W lokalnych restauracjach i kawiarniach tylko kumpel jest obsługiwany według wszystkich zasad i nie starają się tutaj robić kawy i herbaty.
- W Paragwaju nie ma snobizmu i dużych podziałów między biednymi a bogatymi, ponieważ znaczna większość mieszkańców to potomkowie prostych rodzin indyjskich.
- Szczególna postawa w kraju wobec rodziców chrzestnych, których wybór jest dość odpowiedzialny. Są bardzo szanowani, cenieni i uważani za członków rodziny.
- "Cały świat jest teatrem": to zdanie całkowicie odzwierciedla naturę Aborygenów, ponieważ w każdym z ich działań kryje się niejednoznaczność i pewna ceremonia.
- Bardzo często mężczyzna, który mówi kobiecie piękne słowa, nie czuje dla niej nic, dla niego to tylko rytuał, a wynik końcowy nie jest dla niego ważny.
- W Paragwaju, wolnym tempie życia, nigdzie się nie spieszy i rzadko przychodzi na czas (dotyczy to również przewodników).
- Ulubionym świętem w kraju jest karnawał , który obchodzony jest co roku w lutym. Mieszkańcy ubierali się w jaskrawe kostiumy, przedstawienia teatralne odbywają się wszędzie, występują zespoły muzyczne i taneczne.
- Aborygeni są przyjaźni i zawsze gotowi pomóc podróżnemu. Należy jednak pamiętać, że jednocześnie krępujące jest informowanie lokalnego mieszkańca o jego niewiedzy, a on raczej dostarczy niedokładnych informacji, niż przyznaje, że czegoś nie wie.
- Paragwajczycy są bardzo konserwatywni w szafie i oceniają osobę po jej wyglądzie: strój sportowy jest oznaką ubóstwa, a osoba dorosła, ubrana w krótkie spodenki lub spódnicę, będzie uważana za wulgarną.
- Na wycieczkę kościół lub teatr ubrani w najlepsze stroje i przekształceni duchowo, na przykład po pierwszym uderzeniu w dzwon, nawet szemrzący sprzedawcy uliczni zamieniają się w aroganckich hidalgo i stateczną matronę.
- Najbardziej ulubionym sportem w kraju, niezależnie od klasy, jest piłka nożna. Trochę mniej popularna siatkówka i koszykówka, a także wyścigi samochodowe.
- Tutaj często gra się na harfie i gitarze, a melodie brzmią powoli i smutno, a muzyka jest najczęściej pochodzenia europejskiego.
- Lokalnym "Paganini" w kraju był Augustin Barrs, który stworzył i wykonywał muzykę w stylu latynoamerykańskim, ubrany w strój guarani.
- Tradycyjne tańce w stanie są raczej oryginalne i żywe, zwykle jest to polka lub ustawienie butelki z naczyniem na głowie.
- W muzeach często prezentowane są próbki z nietradycyjnego malarstwa;
- Paragwajczycy bardzo lubią potrawy mięsne przygotowywane z lokalnych produktów, na przykład maniok i kukurydza są częścią większości przepisów kuchnia narodowa .
- W kraju do 1992 r. Co dziesiąty aborygen był analfabetą, w wioskach często nie było szkół. W 1995 r. Sytuacja zmieniła się diametralnie, a 90% ludności było w stanie uzyskać wykształcenie.
Inne zwyczaje w Paragwaju
Najpopularniejszą tradycyjną działalnością w państwie jest tkactwo, które nazywa się nanduti (Ñanduti) i jest tłumaczone jako "pajęczyna". Ta wykwintna koronka, wykonana ręcznie i używana w różnych delikatnych przedmiotach z okrągłymi figurami z lnu, jedwabiu i bawełny. Proces ten jest dość pracochłonny, trwa kilka tygodni.
Miejscowi nadal wytwarzają tradycyjne indyjskie instrumenty muzyczne, które były popularne przed przybyciem konkwistadorów. Są to bębny, gwizdki, mbaraki (grzechotka), grzechotki, rury, harfy i flety. Obecnie melodie wykonywane są w małych grupach muzycznych jako część zespołów. 
Kultura w Paragwaju jest bezkresna i wielopłaszczyznowa, wzbudza zainteresowanie podróżników i zachęca do egzotyki.