Konstruktywna krytyka
Wydawanie komplementów i właściwe reagowanie czasem jest dość trudne. Ale co z krytyką? Zwłaszcza z jej pojawieniem się jako konstruktywna krytyka? W końcu, aby uzyskać odpowiednią odpowiedź na słowa, najpierw trzeba mówić poprawnie, aby osoba nie postrzegała cię jako agresora, ale jako doradcę.
Najpierw przyjrzyjmy się podstawom konstruktywnej krytyki. Jaka jest jego istota i różnice od destrukcyjnych. Konstruktywna krytyka to komentarze na każdy temat (praca, ubiór, zachowanie itp.) Sporządzony przez rozmówcę z żelaznymi argumentami. Oznacza to, że uwaga nie została wynaleziona i nie została odebrana z twojej głowy. Ponadto każde słowo, które mówisz, może argumentować i udowadniać osobie, którą krytykujesz. Konstruktywność jest rozpoznawana tylko w formie dialogu, jeśli jesteś niegrzeczny i krytykujesz, nie dając okazji do słowa do rozmówcy, jest to bliższe destruktywnej krytyce. Mówiąc wprost, konstruktywność jest obecna w krytyce, jeśli poprawnie i taktownie wskażesz przeciwnikowi popełnione błędy.
Konstruktywna krytyka składa się z trzech głównych elementów:
- Szczere i otwarte słowa w obliczu osoby, w której coś nam nie pasuje. To znaczy zupełny brak hipokryzji, tylko uczciwość i tylko otwartość.
- Akceptacja wyglądu i zrozumienia krytykowanej osoby w odniesieniu do tematu rozmowy. Łagodna próba wyjaśnienia, co dokładnie było jego błędem.
- W końcu uzyskanie pożądanego rezultatu.
Konstruktywne reguły krytyki
- w każdym razie nie rozpoczynaj rozmowy z nieznajomymi. Możesz krytykować tylko prywatnie, gdy nikt cię nie słyszy;
- musisz słuchać rozmówcy, bez względu na to, jak głupie mogą ci się wydawać jego słowa. Omów wszystkie możliwe rozwiązania tego problemu. Wskaż niedokładności i braki. Opinia twojego partnera zasługuje na szacunek dla każdego twojego stosunku do niego;
- leczyć oszczędnie wobec poczucia własnej wartości swojego rozmówcy. Ton rozmowy powinien być spokojny, pewny siebie, bez krzyków i obelg;
- Na początek chwal rozmówcę za jego sukcesy, a dopiero potem stopniowo wskazywać jego wady;
- nie narzucaj swojego punktu widzenia. Mówienie tego jest konieczne w trakcie dyskusji o zaistniałej sytuacji;
- Krytykując partnera, skup się na błędach, które osobiście popełniłeś, dając do zrozumienia, że nikt nie jest doskonały;
- nie naciskaj psychicznie. Podaj możliwe opcje z tej sytuacji;
- Nie krytykuj osoby. W końcu rozmowa nie dotyczy całej jego postaci, ale idealnego czynu.
Sztuka konstruktywnej krytyki nie polega na oskarżaniu krytyki przeciwko sobie. Nie dawaj okazji, by okazać agresywność i wrogość wobec siebie. W końcu twoim celem nie jest uczynienie mściwego wroga, ale wyjaśnienie osobie, jaki jest jego główny błąd. W tym przypadku nie stawiasz celu upokorzenia rozmówcy, 
otrząśnie się na siebie i swoje umiejętności, zabija w nim morale i postawę. Jeśli potrafisz nauczyć się, jak właściwie krytykować, możesz sprawić, że twoja krytyka będzie produktywna i osiągnąć z nią pierwotnie wymyślony cel. To zależy od tego, czy możesz utrzymywać przyjazne stosunki z rozmówcą, czy nie. Destruktywność w takich rozmowach może prowadzić do niezgody w związkach (rodzina, przyjaciele, pracownicy ...).
Psychologia konstruktywnej krytyki podkreśla jej znaczenie i konieczność w życiu codziennym. W żadnej z głównych sfer życia nie da się obejść bez konstruktywnej krytyki. Dyskusja i rozwiązanie pilnych problemów w spokojny, konstruktywny sposób z wzajemnym szacunkiem jest krokiem naprzód, nowym poziomem w grze zwanej życiem.