Nadciśnienie mózgu u niemowląt
Nadciśnienie mózgu (lub zespół nadciśnienia) uważa się za jedną z najczęstszych patologii neurologicznych u niemowląt. Naruszenie to charakteryzuje się wzrostem ciśnienia wewnątrz czaszki.
Wiadomo, że ludzki mózg jest płukany przez rdzeń kręgowy, który nazywa się płynem mózgowo-rdzeniowym. Normalnie występuje równowaga między wytwarzaniem tego płynu a jego odwrotną absorpcją do krwi. Pod wpływem niektórych przyczyn możliwe jest zwiększenie objętości wewnątrzczaszkowych treści, co powoduje brak równowagi, aw konsekwencji wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Do głównych przyczyn rozwoju zespołu nadciśnienia u dzieci należą: niedotlenienie domaciczne , wcześniactwo, niedokrwione uszkodzenie mózgu, krwotok śródczaszkowy, wrodzone wady mózgu, zakażenie wewnątrzmaciczne, jak również uszkodzenie płodu.
Objawy zespołu nadciśnienia tętniczego u noworodków
W nadciśnieniu czaszkowym u noworodków obserwuje się raczej niespokojne zachowanie, któremu towarzyszy okresowy płacz i zaburzenia snu. W przeciwieństwie do starszych dzieci, ledwo odczuwają ból głowy, ale na tle ogólnego dyskomfortu obserwuje się mdłości, wymioty, nadmierne pocenie się, a także zmienną temperaturę ciała dziecka. Te dzieci są zależne od pogody, więc reagują na wszelkie zmiany pogody i burze magnetyczne. Wśród zewnętrznych znaków widać zbyt szybki wzrost obwodu głowy, dużą sprężynę, niezamkniętą małą sprężynę i szwy między kościami czaszki oraz sieć żyłek odpiszczelowych u dziecka na czole, nosie lub skroniach.
Zespół nadciśnienia tętniczego u dzieci - leczenie
Dzieci z tą diagnozą powinny być obserwowane i leczone przez neurologa przynajmniej przez jeden rok. Leczenie jest wyznaczane w zależności od nasilenia patologii i polega na stosowaniu leków wydalanych 
nadmiar płynu mózgowo-rdzeniowego z błon mózgowych lub w przypadku leków, które przywracają prawidłowy ton naczyniowy. Ponadto, w celach uspokajających, z reguły przepisuje się napary z ziół, takie jak mięta, soja morska, waleriana itp.
Aby przywrócić system nerwowy dziecka, należy upewnić się, że dziecko ma mniejszą szansę płakać, spać i jeść zgodnie z ustalonym reżimem, a także chodzić jak najwięcej na świeżym powietrzu.
W większości przypadków u małych dzieci, po leczeniu, w szóstym miesiącu życia wszystko wydaje się być bez śladu, jednak czasami to naruszenie może trwać całe życie i w każdej krytycznej chwili pojawi się ponownie.