Psychologia i związki Kariera

System edukacji bolońskiej

Od początku nowego tysiąclecia system szkolnictwa wyższego w większości krajów Europy i byłego ZSRR ulegał zmianom w wyniku procesu bolońskiego. Oficjalnym początkiem istnienia systemu edukacji bolońskiej jest data 19 lipca 1999 r., Kiedy to przedstawiciele 29 krajów podpisali Deklarację Bolońską. Dziś przejście do systemu bolońskiego zostało zatwierdzone przez 47 krajów, stając się uczestnikami tego procesu.

System edukacji bolońskiej ma na celu dostosowanie szkolnictwa wyższego do jednolitych standardów, aby stworzyć wspólną przestrzeń edukacyjną. Oczywiste jest, że izolowane systemy edukacyjne zawsze stały się przeszkodą dla studentów i absolwentów szkół wyższych, dla rozwoju nauki w regionie europejskim.

Główne zadania procesu bolońskiego

  1. Wprowadzenie systemu porównywalnych dyplomów, tak aby wszyscy absolwenci krajów uczestniczących mieli równe warunki zatrudnienia.
  2. Stworzenie dwupoziomowego systemu szkolnictwa wyższego. Pierwszy poziom to 3-4 lata nauki, w wyniku czego student otrzymuje dyplom z wyższego wykształcenia i tytuł licencjata. Drugi poziom (nieobowiązkowy) - w ciągu 1-2 lat student studiuje pewną specjalizację, w wyniku czego otrzymuje tytuł magistra. Rozwiązanie, co lepsze, kawaler lub mistrz , pozostaje dla studenta. System edukacji bolońskiej określił kroki uwzględniające potrzeby rynku pracy. Student ma wybór - rozpocząć pracę po 4 latach lub kontynuować szkolenie i zaangażować się w działalność naukową i badawczą.
  3. Wprowadzenie na uniwersytetach uniwersalnych "jednostek miary" edukacji, ogólnie rozumianego systemu transferu i akumulacji punktów (ECTS). System oceny bolońskiej ma wyniki w całym programie edukacyjnym. Jedna pożyczka to średnio 25 godzin nauki spędzonych na wykładach, samodzielne studiowanie przedmiotu, zdawanie egzaminów. Zwykle na uniwersytetach harmonogram jest robiony w taki sposób, że na semestr można było zaoszczędzić 30 kredytów. Udział studentów w olimpiadach, konferencjach jest obliczany przez dodatkowe kredyty. W rezultacie student może uzyskać tytuł licencjata, posiadający 180-240 godzin zaliczenia, a także tytuł magistra, zdobywając kolejne 60-120 punktów.
  4. System punktowy daje studentom przede wszystkim swobodę ruchów. Ponieważ system boloński oceniania zdobytej wiedzy jest zrozumiały w każdej instytucji szkolnictwa wyższego w krajach uczestniczących, przeniesienie z jednej instytucji do drugiej nie będzie stanowić problemu. Nawiasem mówiąc, system punktowy dotyczy nie tylko studentów, ale także nauczycieli. Na przykład przeniesienie się do innego kraju związanego z systemem bolońskim nie wpłynie na doświadczenie, wszystkie lata pracy w regionie będą rozliczane i akredytowane.

Plusy i minusy systemu bolońskiego

Kwestia plusów i minusów systemu edukacji w Bolonii rośnie na całym świecie. Ameryka, mimo zainteresowania wspólną przestrzenią edukacyjną, nie stała się jeszcze partią System oceny bolońskiej proces z powodu niezadowolenia z systemu pożyczek. W USA ocena opiera się na znacznie większej liczbie czynników, a uproszczenie systemu nie odpowiada Amerykanom. Pewne niedociągnięcia systemu bolońskiego widoczne są również w przestrzeni postsowieckiej. System edukacji bolońskiej w Rosji został przyjęty w 2003 roku, dwa lata później system edukacji bolońskiej na Ukrainie stał się aktualny. Po pierwsze, w tych krajach stopień licencjata nie jest jeszcze postrzegany jako pełnoprawny, a pracodawcy wolą współpracować z "nieuczonymi" specjalistami . Po drugie, taki plus jak mobilność studentów, możliwość podróżowania i nauki za granicą dla większości studentów jest relatywna, ponieważ wiąże się ona z dużymi kosztami finansowymi.