Torbielowaty ponowny napływ - przyczyny i leczenie wszystkich typów patologii
Wśród chorób układu moczowego, refluks pęcherzowo-moczowy występuje nieczęsto. Patologia dotyczy głównie dzieci i osób starszych. Rozpoznanie jest skomplikowane z powodu braku jawnej symptomatologii na początkowych etapach patologii.
Co to jest refluks pęcherzowo-moczowy?
Opróżnianie pęcherza moczowo-moczowodowego jest zwykle określane jako naruszenie, w którym występuje odwrócony prąd moczu. Refluks moczu, wstrzyknięcie do moczowodu i nerek odbywa się pod ciśnieniem, co zakłóca działanie zastawki pęcherzowej moczowodu. Dzieje się tak za każdym razem, gdy przepełnia się pęcherz, co z czasem może spowodować zmianę zdolności tego narządu.
Zazwyczaj wzrost ciśnienia w napełnionym pęcherzu powinien spowodować zamknięcie zaworu. Jednak przy refluksie formacja ta ulega uszkodzeniu lub osłabieniu, co powoduje odwrotny prąd w moczu. Refluks w moczu może wystąpić zarówno podczas oddawania moczu, jak i podczas napełniania pęcherza. Choroba nie objawia się przez długi czas i występuje w badaniu narządów miednicy.
Aktywny odpływ pęcherzowo-moczowodowy
Przy tym typie patologii refluks moczu występuje tylko podczas oddawania moczu. Mięśnie pęcherza dochodzą do tonu, powodując wylewanie moczu do moczowodów i dalej do nerek. Jednocześnie jest on przydzielany na zewnątrz. W tym przypadku osoba odczuwa pewien dyskomfort w okolicy lędźwiowej, po bokach. Ta forma patologii jest spowodowana niedoborem zastawki zlokalizowanej w torbieli moczowodu, która ujawnia się podczas kompleksowego badania.
Pasywny odpływ pęcherzowo-moczowodowy
Refluks pasywny odnosi się do przeniesienia moczu z pęcherza moczowego do moczowodów, który występuje w okresie napełniania narządu moczu. W tej formie patologii niewydolność zastawki jest bardziej wyraźna, dlatego mocz penetruje moczowody i nerki przez cały czas. Objętość powracającego moczu z powodu stopnia naruszenia, kurczliwości pęcherza i stanu samego zastawki.
Torbielowate zapalenie przełyku - przyczyny
W zależności od czasu rozwoju choroby izolowany jest pierwotny i wtórny odpływ pęcherzowo-moczowodowy. Pierwotna postać patologii jest wskazana, gdy choroba jest następstwem wrodzonych anomalii i powstaje na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego - wrodzonego odpływu pęcherzowo-moczowodowego. Zwiększone ciśnienie w pęcherzu z niewystarczającym umocowaniem ujścia moczowodu prowadzi do naruszenia, powodując refluks moczu, którego przyczyny mogą być następujące:
- podwojenie moczowodu;
- dystopia jamy ustnej;
- otwarte usta;
- krótki tunel podśluzówkowy z dopęcherzowym moczowodem.
Wtórna postać wypróżnienia pęcherza moczowego występuje na tle innych patologicznych stanów układu moczowego. Wśród częstych powodów:
- struktura cewki moczowej;
- zwężenie szyi pęcherza;
- gruczolak prostaty;
- zapalenie pęcherza ;
- marszczenie pęcherza;
- uszkodzenie ujścia moczowodu podczas operacji.
Cystic moczowodu refluks - objawy
Objawy choroby są często ukryte. Spośród możliwych, ale nie obowiązkowych objawów choroby, lekarze wydzielają nudne, bolesne odczucia w okolicy lędźwiowej, które pojawiają się natychmiast po opróżnieniu pęcherza. Dzieci mogą wskazywać na ból w podbrzuszu, pachwinę.
Oznaki choroby wynikają z etapu procesu patologicznego. Często wszystko zależy od tego, na jakim etapie rozwoju wykryto odpływ pęcherzowo-moczowodowy, którego stopień może być następujący:
- 1 stopień - mocz wraca do moczowodu, nie dociera do miednicy;
- 2 stopnie - refluks dociera do nerki;
- 3 stopnie - następuje poszerzenie moczowodu;
- 4. stopień - zerwana geometria kanału cewki moczowej, pojawia się krosta;
- 5 stopni - parenchyma punktów staje się cieńsza, wszystkie wymienione zmiany są obecne.
Skargi od pacjentów, lekarze często słyszą często tylko z rozwojem odmiedniczkowego zapalenia nerek. W tym samym czasie zaobserwowano:
- gorączka;
- ból brzucha;
- pogorszenie ogólnego samopoczucia;
- zmętnienie moczu.
W większości przypadków PMR można wykryć tylko na etapie rozwoju powikłań i innych zaburzeń, w tym:
- nawracające zapalenie pęcherza moczowego (szybki mocz w małych porcjach);
- przewlekły odmiedniczkowe zapalenie nerek (ból ból, tępy charakter w okolicy lędźwiowej, temperatura nie wyższa niż 38 stopni);
- moczenie
Cystic moczowodu refluks - diagnoza
Jeśli bezobjawowy przepływ do rozpoznania refluksu pęcherzowo-moczowego należy zastosować ultradźwięków nerek. Badanie można przeprowadzić przed urodzeniem dziecka (refluks pierwotny). Wskazaniem do pełnego badania urologicznego może być przedłużenie miednicy (rozmiar poprzeczny większy niż 5 mm). Kompleksowe badanie podejrzewanej patologii powinno obejmować następujące badania:
- metody laboratoryjne: analiza moczu, badanie krwi, hodowla bakterii;
- radioizotopowa renografia;
- dynamiczna nephroscintigraphy;
- uroflowmetria;
- wydalanie moczu ;
- cystourethrography pochwy;
- cystoskopia.
Chlamydial reflux - leczenie
Aby wykluczyć nawrót pęcherzykowo-miedniczno-miedniczkowy, lekarze kierują leczeniem, aby wyeliminować dwa szkodliwe czynniki:
- szok hydrodynamiczny wynikający ze wzrostu ciśnienia w pęcherzu;
- nawracające infekcje dróg moczowych.
W przypadku każdego stopnia upośledzenia interwencje terapeutyczne rozpoczynają się od zachowawczych metod, które obejmują:
- Korekta zaburzeń metabolicznych w pęcherzu moczowym i moczowodzie (Pikamilon, Elkar).
- Profilaktyka i leczenie infekcji układu moczowo-płciowego - uroseptics , antybiotyki, leki ziołowe (tetracyklina, metronidazol, ciprofloksacyna).
- Eliminacja naruszeń urodynamiki.
Refluks pęcherzowo-moczowodowy - wytyczne kliniczne
Jeśli odrzucenie moczu następuje z powodu patologii ujścia moczowodu, jedynym leczeniem jest zabieg chirurgiczny. W tym czasie przywraca się funkcję zastawki moczowodu poprzez sztuczne przeszczepianie tkanki i tworzenie zastawki. W przypadku wtórnego MTCT wymagane jest prawidłowe leczenie chorób, które spowodowały zaburzenia (infekcje dróg moczowych i dróg moczowych, dysfunkcja pęcherza). Prawdopodobieństwo zniknięcia choroby po wyeliminowaniu przyczyn może osiągnąć 70%.
Endoskopowa korekta odpływu pęcherzowo-moczowodowego
W przypadku braku efektu leczenia zachowawczego, gdy nie jest możliwe wyeliminowanie refluksu pęcherzowo-moczowego, operacja staje się jedyną metodą terapii. Najczęściej stosuje się metodę endoskopową. Poprzez światło moczowodów, bez nacięć w skórze, w okolicę ujścia moczowodu wprowadza się implant żelowy. Tworzy guzek, który działa jak zastawka, uniemożliwiając powrót moczu z pęcherza moczowego do moczowodu.