Kto jest imbecylem, nie jest znany wielu. Niezdolność, imbecyl i idiotyzm - trzy etapy upośledzenia umysłowego, upośledzenie umysłowe. Upośledzenie umysłowe przejawia się w dzieciństwie, poziom inteligencji odpowiadający pewnemu wieku nie został osiągnięty. W większości przypadków wynika to z nieprawidłowości genetycznych, innych przyczyn niedorozwoju:
Imbecyle to osoby cierpiące na umiarkowaną oligofrenię. Ich wiek umysłowy jest różny w zależności od ciężkości choroby:
Jak wyglądają imbecyle? Ludzie ci mają zauważalne odchylenia w ich fizycznym rozwoju:
Oznaki bezmyślności w zachowaniu i rozwoju umysłowym pojawiają się od wczesnego dzieciństwa. Takie dzieci mają bardzo ograniczony słownik, składający się głównie z czasowników i rzeczowników; tworzą krótkie, niepoprawne gramatycznie wyrażenia. Procesy myślowe imbecyli płyną prosto, wyobraźnia jest nieobecna, ilość informacji o otaczającym świecie jest bardzo ograniczona.
Aby zrozumieć, kim jest taki imbecyl, należy pamiętać, że mogą oni być przeszkoleni na początkowym poziomie pisania, liczenia i czytania oraz podstawowych umiejętności samoobsługowych. W zachowaniu ludzie z niesmakiem są agresywni i dobroduszni. Według stanu emocjonalnego pacjenci dzielą się na dwa rodzaje:
W zależności od nasilenia choroby, starzenie się jest przedwczesnym i cięższym etapem. Różnią się zasadniczo na kilka sposobów:
Po postawieniu diagnozy imbecility określa się poziom IQ pacjenta i odpowiadający mu etap choroby.
Metody leczenia imbecyli logicznie wynikają z odpowiedzi na pytanie, czym jest kruchość. Całkowite wyleczenie pacjenta jest nieosiągalne, wszystkie działania terapeutyczne mają na celu zmniejszenie nasilenia towarzyszących objawów i maksymalnej możliwej socjalizacji. Lecznicze leczenie imbecyli odbywa się w następujących obszarach:
Dla osoby cierpiącej na taką chorobę, jak schorzenie, właściwa opieka jest bardzo ważna, aby zapobiec występowaniu chorób zakaźnych, trzy razy dziennie lecznictwo stacjonarne jest pokazane w ciągu roku. Również rodziny, w których imbecyl jest wychowywany, muszą pracować z psychologiem, aby poprawić adaptację oddziału.
Schorzenie chorobowe, podobnie jak inne rodzaje upośledzenia umysłowego, znacznie zmniejsza życie osoby cierpiącej na nią. Jeśli odrzucimy przypadki zgonów z powodu niezdolności pacjenta do trzeźwej oceny poziomu zagrożenia i uwzględnienia danych medycznych, średni czas wyniesie 30-40 lat.