Rola rodziny w życiu człowieka
"Miłość do Ojczyzny zaczyna się od rodziny" - te słowa, wypowiedziane przez filozofa Francisa Bacona, wyraźnie pokazują, jak wielką rolę gra rodzina w procesie stawania się w społeczeństwie. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że dana osoba jest sama w sobie bytem społecznym, nietrudno zgadnąć, że to rodzina, jako najmniejsza jednostka społeczeństwa, jest podstawą do dalszych relacji z całym systemem.
Jednak rola rodziny w socjalizacji, która, jak wiemy, jest procesem trwającym całe życie, nie może być przeceniona. To rodzina jest naszym pierwszym społeczeństwem. W nim spędzamy pierwsze lata, podczas których układane są wartości życiowe i priorytety, a także formują się normy zachowań społecznych. Pierwsze trzy lata stania się osobą, jako osobą, otoczone są rodziną. I to właśnie rola członków rodziny jest głównym punktem wyjścia do społecznej socjalizacji, w której rodzice grają na pierwszym skrzypcach, a także tych, którzy podświadomie przejęli tę rolę. Na przykład w niektórych dysfunkcyjnych rodzinach dzieci otrzymują wielką opiekę od innych członków rodziny (sióstr, braci i dziadków). Nasze przyszłe wymagania często zależą od świata i przyszłości od tego, jakie relacje mamy w naszej rodzinie. Co więcej, wpływ rodziny jest we wszystkich przypadkach, czy jest to związek pozytywny czy negatywny.
Rola rodziny w życiu współczesnego człowieka
Głównym trendem, który można zaobserwować dzisiaj, a który jest efektem ubocznym technicznej rewolucji i przyspieszeniem tempa życia, jest oderwanie rodziny od wychowania jako takiego. Wcześni rodzice przekazują swoje dzieci w ręce opiekunek, nauczycieli przedszkoli, w świat gier komputerowych, tabletów i telefonów. Dziecko spędza wolny czas nie z rodzicami lub przyjaciółmi na podwórku, jego planeta pogrąża się w świecie samotności i wirtualnej rzeczywistości. Mimo to, nawet "dziura" w komunikacji jest ukształtowana w pewne normy zachowań społecznych dla każdej osoby. Ponadto badacze mówią o stopniowej zmianie modelu nowoczesnej rodziny, a więc społeczeństwa jako całości.
Tradycyjne wartości stopniowo ustępują nowym. Wzrost liczby rozwodów i niskiego wskaźnika urodzeń na tle zwiększonej liczby urodzeń poza małżeństwem, czyli początkowego wkroczenia dziecka w niekompletną komórkę jego pierwszego społeczeństwa - wszystko to odgrywa rolę, mimo to taktyki wychowania rodzinnego rodziny pozostają prawie niezmienione:
- pierwszym jest dyktando, kiedy dorośli tłumią pragnienia dzieci, odcinając im, według nich, odejście dziecka od jego poglądów, jako ogrodnika oddziału, kształtując jego osobowość na swój własny sposób;
- Drugi typ można określić jako współpracę. Jest to wspólny rozwój, aktywność i rozrywka. W tym przypadku rolę rodziny w życiu małej osoby można nazwać najzdrowszym i najbardziej poprawnym;
- areszt. Dzieci, uprawiane w warunkach hiperopowych, zwykle nazywamy "cieplarnią". Rodzice starają się chronić swoje dziecko przed rzeczywistością świata, która jest uważana za wrogą. W tym przypadku dziecko rozwija wyidealizowane podejście do świata i staje się absolutnie bezradne,
lub jest pragnienie zanurzenia się w tym "brudzie", z którego pilnowali go rodzice. W proteście; - taktyki nieingerencji. Rodzice nie ingerują w problemy dziecka, wierząc, że takie podejście da mu autonomię i nauczy go poruszać się w dorosłym życiu.
Niezależnie od tego, jaki styl rodzicielski wybierze dla swojego dziecka rodzice, powinni pamiętać, że dziecko przychodzi na ten świat, aby nas uczyć, pokazywać nasze wewnętrzne problemy, odzwierciedlać je jak lustro. Dlatego należy pamiętać, że przyszłe życie dziecka w społeczeństwie zależy od klimatu w rodzinie.