Psychologia społeczna osobowości bada człowieka za pomocą różnych powiązań i relacji.
Przedmiotem socjologii jednostki jest uwzględnienie osoby w systemie więzów społecznych i psychologicznych, a także cechy ich interakcji.
Przedmiotem socjologii osobowości są osobliwości zachowania i aktywności człowieka w sferze społecznej. Jednocześnie uwzględniane są funkcje społeczne i mechanizmy ich realizacji. Ponadto socjologia bierze pod uwagę zależność funkcji ról od zmiany społeczeństwa.
Struktura osobowościowa w psychologii społecznej jest postrzegana z dwóch stron:
Pewna struktura osobowości społecznej pozwala danej osobie zajmować określoną niszę w społeczeństwie.
Badania osobowość w psychologii społecznej przeprowadza się na podstawie działań i relacji społecznych, w które wchodzi osoba w trakcie życia. Struktura społeczna uwzględnia nie tylko zewnętrzną, ale także wewnętrzną korelację człowieka ze społeczeństwem. Korelacja zewnętrzna określa pozycję osoby w społeczeństwie i jego model zachowania, a korelacja wewnętrzna określa pozycję subiektywną.
W psychologii społecznej adaptacja osobowości występuje w okresie interakcji człowieka z różnymi grupami społecznymi, a także podczas uczestnictwa we wspólnych działaniach. Nie można wyróżnić określonej pozycji, w której dana osoba w pełni będzie należeć do jednej grupy. Na przykład osoba należy do rodziny, która jest grupą, ale jednocześnie nadal jest członkiem grupy w pracy, a także obejmuje grupę sekcji.
W zależności od cech społecznych określa się, czy osoba z pełnym członkiem społeczeństwa. Nie ma określonej klasyfikacji, ale warunkowo cechy społeczne można podzielić na:
Wartości społeczne nie są przekazywane genetycznie, ale rozwijają się przez całe życie. Mechanizm ich powstawania nazywa się socjalizacją. Cechy osoby stale się zmieniają, ponieważ społeczeństwo społeczne nie stoi w miejscu.