Termin ten pochodzi od łacińskiego słowa actualis, które w języku rosyjskim oznacza "prawdziwy, prawdziwy". Rozpatrzymy problem samorealizacji osobowości i cech charakterystycznych dla osób zaangażowanych w samoaktualizację.
Niektórzy badacze, wśród których można wymienić Kurta Goldsteina, wierzyli, że to właściwa samoświadomość i samoaktualizacja jednostki jest najsilniejszą ze wszystkich potrzeb żywej osoby, która może konkurować nawet z potrzebami wody, jedzenia i snu. Dziś samorealizacja jest raczej stylem życia, który jest charakterystyczny dla najbardziej aktywnych i odnoszących sukcesy osób, które zdecydowały się wykorzystać wszystkie swoje zasoby w jak największym stopniu.
Zgodnie z teorią K. Rogersa, w ludzkiej psychice można zidentyfikować dwa nurty, dane po urodzeniu. Pierwsza, samorealizująca się tendencja to zadatki, przyszłe własności człowieka; drugim, "organizacyjnym procesem śledzenia", jest kontrola nad własnym rozwojem. To na podstawie tych dwóch trendów jest unikalny osobowość , w tym "prawdziwe ja" i "idealne ja". Między nimi może być inna postawa - od maksymalnej harmonii do całkowitej dysharmonii.
W tej teorii samorealizacja i samoaktualizacja osobowości są ze sobą ściśle powiązane. Samorealizacja wydaje się być procesem ujawniania własnego potencjału, który pozwala stać się osobą wykorzystującą wszystkie możliwości. W procesie osiągania celu ludzie żyją niezwykle bogatym, ciekawym życiem, które jest pełne poszukiwań, pracy nad sobą i niesamowitych rezultatów. Taka osoba żyje egzystencjalnie, ciesząc się każdą chwilą tu i teraz.
Samorealizacja osobowości: cechy typoweOsoba, która zajmuje się samorealizacją i osiągnęła w niej znaczny sukces, można scharakteryzować w następujący sposób:
Tacy ludzie są w pełni zgodni ze sobą, co pozwala z przekonaniem stwierdzić, że rozwój osobisty sprawia, że ludzie są bardziej szczęśliwi.