Rozsądny egoizm - przykłady rozsądnego egoizmu z życia, zasad i teorii racjonalnego egoizmu

Pojęcie racjonalnego egoizmu nie pasuje do pojęcia moralności publicznej. Przez długi czas wierzono, że osoba powinna stawiać interesy społeczeństwa ponad osobistymi. Ci, którzy nie pasowali do tych warunków, ogłaszali się samolubni i zdradzili ogólną krytykę. Psychologia twierdzi, że rozsądna część samolubstwa musi być obecna w każdym.

Czym jest inteligentny egoizm?

Pojęcie rozsądnego egoizmu stało się przedmiotem badań nie tylko psychologów, ale także filozofów, aw wieku XVII, w epoce oświecenia, ostatecznie pojawiła się teoria racjonalnego egoizmu w XIX wieku. W tym sensie, rozsądny egoizm jest etyczną i filozoficzną postawą, która po prostu zachęca do preferowania osobistych interesów nad innymi, to jest od tak dawna potępianą. Czy ta teoria wchodzi w życie z postulatami życia społecznego i należy to rozumieć.

Jaka jest teoria racjonalnego egoizmu?

Pochodzenie tej teorii przypada na okres narodzin stosunków kapitalistycznych w Europie. W tym czasie powstaje idea, że każdy ma prawo do nieograniczonej wolności. W społeczeństwie przemysłowym staje się właścicielem swojej siły roboczej i buduje relacje ze społeczeństwem, kierując się jego poglądami i poglądami, w tym finansowymi. Teoria racjonalnego egoizmu, stworzona przez oświecicieli, twierdzi, że takie stanowisko jest zgodne z naturą osoby, dla której najważniejszą rzeczą jest miłość do samego siebie i troska o samozachowawczość.

Etyka rozsądnego egoizmu

Tworząc teorię, jej autorzy zadbali o to, aby sformułowana przez nich koncepcja odpowiadała ich etycznym i filozoficznym poglądom na problem. Było to tym ważniejsze, że połączenie "rozsądnego egoisty" nie pasowało do drugiej części sformułowania, ponieważ z definicji egoistę rozumiano osobę, która myśli tylko o sobie i nie dba o interesy środowiska i społeczeństwa.

W opinii "ojców" teorii, ten przyjemny dodatek do słowa, zawsze noszący negatywne konotacje, powinien podkreślać konieczność, jeśli nie priorytet osobistych wartości, a przynajmniej ich równowagę. Później sformułowanie to, dostosowane do "codziennego" zrozumienia, zaczęło oznaczać osobę, która dostosowuje się do jego zainteresowań publicznie, bez wchodzenia w konflikt z nimi.

Zasada rozsądnego egoizmu w komunikacji biznesowej

Wiadomo, że komunikacja biznesowa jest zbudowany na własnych zasadach, podyktowanych korzyściami osobistymi lub korporacyjnymi. Zapewnia opłacalne rozwiązanie problemów, które pozwalają uzyskać największy zysk i nawiązać długotrwałe relacje z najbardziej przydatnymi partnerami biznesowymi. Taka komunikacja ma swoją własną standardy etyczne oraz zasady, które wspólnota biznesu sformułowała i wyróżniła pięć głównych:

pozytywność;
rozsądny egoizm;
przewidywalność działań;
różnice statusowe;
trafność.

Zgodnie z rozważanym pytaniem zwraca uwagę na zasadę rozsądnego egoizmu. Oznacza to pełne szacunku podejście do partnera i jego opinii, jednocześnie jasno formułując i broniąc własnych (lub korporacyjnych) interesów. Ta sama zasada może działać w miejscu pracy każdego pracownika: rób swoje bez ingerencji innych, aby zrobić to samo.

Przykłady rozsądnego samolubstwa

W codziennym życiu zachowanie "rozsądnego egoisty" nie zawsze jest mile widziane, a często deklaruje się po prostu egoistą. W naszym społeczeństwie odrzucenie wniosku uważane jest za nieprzyzwoite, a od dzieciństwa rodzi się poczucie winy osoby, która pozwoliła sobie na taką "wolność". Jednak właściwa odmowa może stać się dobrym przykładem prawidłowego zachowania, które nie będzie zbędne do nauki. Oto kilka przykładów rozsądnego egoizmu z życia.

Konieczna jest dodatkowa praca . Szef nalega, abyś został dzisiaj w służbie, aby ukończyć pracę, której nie wykonałaś, i nie ma za to zapłaty. Możesz się zgodzić, anulować plany i zepsuć relacje z krewnymi, ale jeśli skorzystasz z zasady rozsądnego egoizmu, pokonasz uczucie strachu i niepokoju, spokojnie wytłumacz szefowi, że nie ma sposobu, aby przenieść (anulować) swoje plany. W większości przypadków twoje wyjaśnienia zostaną zrozumiane i zaakceptowane.
Żona potrzebuje pieniędzy na kolejną nową sukienkę. W niektórych rodzinach stało się tradycją, że współmałżonek potrzebuje pieniędzy na zakup nowej sukienki, chociaż szafa jest pełna ubrań. Zastrzeżenia nie są kategorycznie akceptowane. Zaczyna obwiniać męża za skąpstwo, brak miłości, wybuchy łez, w rzeczywistości szantażuje męża. Możesz się poddać, ale czy ta miłość, wdzięczność z jej strony zostanie dodana?

Lepiej wyjaśnić żonie, że pieniądze są przeznaczone na zakup nowego silnika do samochodu, w którym małżonek zabiera ją codziennie do pracy, a od tego zakupu zależy nie tylko dobra praca samochodu, ale także zdrowie i życie pasażerów. W takim przypadku łzy, krzyki i groźby, które muszę zwrócić matce, aby zwrócić na siebie uwagę, nie są konieczne. W tej sytuacji musi przeważać rozsądny egoizm.

Stary przyjaciel jeszcze raz prosi o pieniądze . Obiecuje wrócić za tydzień, choć wiadomo, że da je nie wcześniej niż sześć miesięcy. Odmowa jest niewygodna, ale w ten sposób możesz pozbawić dziecko obiecanej podróży do centrum dziecięcego. Co jest ważniejsze? Nie wstydź się ani nie "wychowuj" przyjaciela - to bezużyteczne, ale wyjaśnij, że nie możesz zostawić dziecka bez odpoczynku, zwłaszcza, że długo czekał na tę podróż.

Powyższe przykłady pokazują dwie pozycje relacji, które wymagają gruntownej korekty. Relacje międzyludzkie wciąż opierają się na wyższości wymagającego lub błagającego i niewygodnego stanu tego, który jest proszony. Chociaż teoria istnieje od ponad dwustu lat, rozsądny egoizm jest nadal trudny do zakorzenienia w społeczeństwie, dlatego panujące sytuacje to:

ten, który czegoś potrzebuje, nalega, żąda, szantaży, płacze, oskarża o chciwość;
ten, do którego się zwracają, jest usprawiedliwiony, wyjaśnia, słyszy nieprzyjemne słowa w swoim adresie, doświadcza poczucia winy.

Rozsądny i nierozsądny egoizm

Po opublikowaniu koncepcji racjonalnego egoizmu pojęcie "samolubstwa" zaczęto rozważać w dwóch wersjach: rozsądnej i nierozsądnej. Pierwsze zostało szczegółowo omówione w teorii oświecenia, a drugie jest dobrze znane z doświadczeń życiowych. Każdy z nich współistnieje we wspólnocie ludzi, chociaż tworzenie rozsądnego egoizmu może przynieść więcej korzyści nie tylko całemu społeczeństwu, ale indywidualnym jednostkom. Nieuzasadniony egoizm jest bardziej zrozumiały i akceptowany w życiu codziennym. W tym przypadku jest często uprawiany i aktywnie uprawiany, zwłaszcza przez kochających rodziców, babć i dziadków.