Pozytywizm w filozofii, socjologii i psychologii
Ludzkość w procesie ewolucji przeszła wiele etapów i jeśli na początku jej drogi wszystkie prawa świata zostały wyjaśnione z pogańskiego, niebieskiego punktu widzenia, to wraz z rozwojem postępu technicznego, praktyczne - materialne interesy wysunęły się na pierwszy plan. Pozytywizm jest nierozerwalnie związany z tym zjawiskiem.
Czym jest pozytywizm?
Jest to ogólne kulturowe ustawienie zachodniej świadomości, które zastąpiło feudalne i było wynikiem procesu formowania społeczeństwa kapitalistycznego. Pozytywizm jest kierunkiem, który neguje filozofię i opiera się na fakcie, że wszystko, co ludzkość ma dzisiaj, jest zasługą nauki. Duch pozytywizmu przyniósł ze sobą zmianę hierarchii wartości : wszystko duchowe, boskie w człowieku zastąpiło ziemskie. Religia, filozofia i inne abstrakcyjne dogmaty zostały udaremnione i skrytykowane, a osiągnięcia medycyny, wiedzy o naturze itp. Zostały przekazane prawdziwej nauce.
Pozytywizm w filozofii
W filozofii ten trend ukształtował się w latach 30. XIX wieku i nadal zachowuje swój wpływ, pokonując trzy etapy jego rozwoju:
- klasyczny pozytywizm;
- empirio-krytyka;
- neopozytywizm.
Pozytywizm w filozofii jest nauką opartą na dwóch zasadach. Pierwszym z nich jest uznanie wszelkiej pozytywnej prawdziwej wiedzy za relatywną, a drugie obejmuje usystematyzowanie i uporządkowanie faktów naukowych, które są gromadzone, a następnie podsumowywane. Istotą pozytywizmu jest obserwowanie, eksperymentowanie i mierzenie, w oparciu o stabilne prawa natury, znajomość człowieka o sobie, to znaczy pewnych faktów.
Pozytywizm w socjologii
Założyciel tego kierunku, O. Comte, rozważał podstawową socjologię naukową i wierzył, że wraz z innymi pozytywnymi naukami odwołuje się tylko do konkretnych faktów. Pozytyzm socjologiczny badał prawo w korelacji z innymi zjawiskami społecznymi i opierał się na socjologii pozytywistycznej z jej odmianami psychologicznymi i biologiczno-naturalistycznymi. Comte uważał, że państwo powinno polegać na nauce. Władza w społeczeństwie dał filozofom, władzę i zasoby materialne obdarzył kapitalistów, a proletariat musiał działać.
Pozytywizm w psychologii
Pozytywistyczny kierunek badań odegrał znaczącą rolę w historii psychologii. Chcąc poznać istotę pozytywizmu, warto odpowiedzieć, że w rezultacie "samoświadomość" gwałtownie wzrosła. Na gruncie nauk przyrodniczych psychologia stoi na własnej ścieżce, opierając się na myśleniu empirycznym. Z wyrostka filozofii przekształca się w niezależną naukę z własnymi dyscyplinami, metodami i postawami naturalnej nauki. Na twarzy widoczny był postęp prawdziwej wiedzy o zjawiskach życia duszy i ich zależności od naturalnych procesów fizycznych.
Pozytywizm - plusy i minusy
Potrzeba pojawienia się takiej filozoficznej nauki, która łączyła logiczne i empiryczne metody w jeden system naukowy, była już i niewątpliwymi zaletami są:
- Względna niezależność i niezależność dojrzałej nauki od filozofii.
- Nowoczesny pozytywizm zapewnia orientację jakiejkolwiek filozofii dla prawdziwej nauki.
- Różnice między klasyczną filozofią a konkretnymi faktami naukowymi.
Od minimum można zidentyfikować:
- Brak dowodów na to, że filozofia klasyczna jako najważniejszy czynnik rozwoju i rozwoju kultury jest bezużyteczna, a jej zasoby poznawcze wyczerpane.
- Istota pozytywizmu nie jest całkowicie zrozumiała. Jej założyciele dążą do zredukowania wszystkiego do wiedzy empirycznej, natomiast jakościowa cecha wiedzy teoretycznej w nauce jest niedoceniana w porównaniu z doświadczeniem empirycznym i trudną rolą badań naukowych w jej dynamice i strukturze. Jednocześnie błędnie interpretowana jest natura wiedzy matematycznej, zachodzi wartość neutralizacji nauki i tak dalej.
Rodzaje pozytywizmu
Ocenia się związek między takimi pojęciami, jak pozytywizm i postpozytywizm. Ten ostatni pojawił się jako krytyczna reakcja na pozytywizm logiczny. Jego zwolennicy zajmują się badaniem rozwoju wiedzy naukowej i racjonalności jej względności. Pozytywnymi zwolennikami Comte'a są K. Popper i T. Kuhn. Uważali, że prawda teorii i jej weryfikowalność niekoniecznie są ze sobą powiązane, a znaczenie nauki nie jest sprzeczne z jej językiem. Pozytywistyczny zwolennik tego nurtu nie wyklucza metafizycznych i nienaukowych składników filozofii.