Fenomenologia w filozofii
"Wracając do rzeczy samych w sobie!" - to z tą frazą Husserla, założyciela fenomenologii, zaczyna się ten kierunek w filozofii XX w. Głównym zadaniem tej doktryny jest odniesienie się do pierwotnego doświadczenia, do tego, w którym świadomość należy je rozumieć jako "transcendentalną jaźń" (wewnętrzne "ja" każdej osoby).
Fenomenologia rozwoju osobistego
Już od dzieciństwa samoświadomość rodzi się i kształtuje w człowieku. Jednocześnie układane są pierwsze wrażenia o sobie. Rozwój osobowości jest uważany przez fenomenologów za społeczną jakość każdej osoby w wyniku wychowania i interakcji ze społeczeństwem.
We wczesnych etapach rozwoju osobistego, osoba jest pod wpływem rodziny, a zachowanie rodziców w nim określa stosunek dziecka do otaczającego go świata.
Proces socjalizacji aktywnie trwa w okresie dzieciństwa i wieku dojrzewania. Tak więc uspołecznienie osoby dorosłej przejawia się przede wszystkim zmianami w jego wyglądzie, koncentruje się na opanowaniu określonych umiejętności, a u dzieci - na zmieniających się wartościach i ma na celu motywowanie własnego zachowania.
Fenomenologia emocji
Innymi słowy, jest to metoda badania doświadczeń emocjonalnych. Emocje zmienne przez cały okres dojrzewania człowieka, podlegają pewnym zdarzeniom, okolicznościom, zależą od nieskończonej liczby powodów. Doświadczenie emocjonalne związane z każdą osobą daje mu poczucie własnego wewnętrznego "ja".
Istnieją takie metody badania fenomenologii emocji jak: Woodworth, Bojko, Shlosberag, Wundt, a także urządzenie mierzące reakcje fizjologiczne wywołane emocjami.
Fenomenologia miłości
Istnieją różne rodzaje miłości, takie jak: filia, eros, agape i storge. To agape jest ofiarną miłością, najwyższą prawdziwą manifestacją tego uczucia. To prawda, że miłość jest dwojakiego rodzaju: przejawia się w pełni uczuć, wskazując źródło inspiracji i witalności, a drugi rodzaj przejawia się w naturalności, trosce, zdolności do wyczynów. 
Fenomenologia świadomości
Dla fenomenologii głównymi cechami świadomości są:
- Świadomość jest nieskończonym strumieniem doświadczeń.
- Ciągły strumień świadomości składa się z części o charakterze holistycznym.
- Charakteryzuje się skupieniem na obiektach.
- Głównymi strukturami tych doświadczeń są Noema i Noezis.
- Świadomość powinna być badana pod kątem wszechstronności jej formacji (na przykład oceny świadomości, moralności itd.)