Kazachskie ubrania narodowe
Ubrania narodowe Kazachstanu są odzwierciedleniem tradycji i historycznych cech narodu kazachskiego. Historia narodowych ubrań kazachskich jest bardzo bogata, a przy tym te stroje są istotne i popyt we współczesnej modzie. W świątecznym ubraniu narodowym kazachskiego haftu zastosowano bogatą dekorację z różnymi ornamentami. Garnitur był wykonany z tkaniny, skóry, futra lub filcu, a dla bogatych Kazachów - z importowanych tkanin, brokatu i aksamitu.
Ubrania narodowe ludności Kazachstanu
Tkanina do wytwarzania ubrań jest zwykle utkana z wełny wielbłądów lub owiec. Do ciepłych rzeczy używano filcu. Oprócz samodziałowej tkaniny, bogaci Kazachowie szyli ubrania z importowanych materiałów - jedwabiu i wełny. Ubodzy ludzie nosili ubrania wykonane z futra, skóry i wełnianej tkaniny domowej roboty.
Pod koniec XIX wieku Kazachowie używali perkalu, perkalu do produkcji fabrycznej. Bogate posiadłości nadal preferowały jedwabie, brokaty lub aksamity.
Odzież narodowa Kazachów
Głównym elementem kobiecego stroju jest fryzura - to sukienka z koszuli. Na specjalne okazje, to było z drogich materiałów, do codziennego noszenia - od tanich tkanin.
Ponadto dziewczęta nosiły "stanik" - ubranie, które uszyty jest z góry na figurze, i otwiera się na dno. Elementem kazachskiego stroju kobiecego były także spodnie (dolna i górna), które były szczególnie niezbędne podczas jazdy.
Kolejnym elementem kobiecego stroju jest shapan - prosta szata z szerokimi rękawami. Jego wersja ślubna była zwykle wykonana z luksusowej czerwonej tkaniny.
Nakrycia głowy bezpośrednio odzwierciedlone stan cywilny kobiety Niezamężne dziewczyny nosiły jarmułki. Na ceremonię ślubną mieli na sobie sukienkę dla panny młodej - "saukele", która miała wysokość do 70 centymetrów. Zostając matką, kobieta nosiła nakrycie z białej tkaniny, w którym musiała chodzić przez całe życie.
Kazachskie kobiety zwracały dużą uwagę na biżuterię. Dziewczęta nosiły biżuterię od urodzenia, były to zwykle magiczne amulety. Po ukończeniu 10. roku życia dziewczynka mogła nosić biżuterię odpowiadającą jej wiekowi i statusowi społecznemu.
Włosy nie zostały pozostawione bez opieki, ozdobiono je wiszącymi dzwoneczkami "sholpy" i "shashbau", które, oprócz funkcji dekoracyjnej, służyły również jako talizman dziewczęcych warkoczyków. Te dekoracje stworzyły swoistą melodię dzwoniącą, która odpowiadała spacerowi dziewczyny.
