Ostry wzrost ciśnienia krwi (BP) do 220/120 mm. gt; ul. i powyżej są nazywane kryzysem nadciśnieniowym. Jest to nagły wypadek i wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Najczęściej kryzys ma miejsce u osób z nadciśnieniem tętniczym - osób z ciasno przecenionym ciśnieniem krwi.
Pierwsza pomocZgodnie z dynamiką rozwoju objawów kryzys dzieli się na dwie grupy:
Leczenie nadciśnienia tętniczego należy rozpocząć od udzielenia pierwszej pomocy:
Jeśli zestaw pierwszej pomocy ma lek hipotensyjny (obniżający ciśnienie krwi), należy go przyjąć natychmiast. W przeciwnym razie poczekaj na lekarza. Pracownicy karetek zwykle wykonują zastrzyk i pozostawiają zalecenia dotyczące dalszej opieki nad pacjentem.
W ciężkich przypadkach kryzys nadciśnieniowy należy leczyć w szpitalu - jest to właściwe z tzw. skomplikowanej postaci, której towarzyszy udar, obrzęk płuc, krwotok podpajęczynówkowy, niewydolność lewej komory, rzucawka, ostry zawał mięśnia sercowego i inne nagłe przypadki wywołane uszkodzeniem narządów docelowych (nerki, serce, mózg) pod działaniem wysokiego ciśnienia krwi. Po kryzysie nadciśnieniowym, który wystąpił po raz pierwszy w życiu, leczenie przeprowadza się w szpitalu.
Nieskomplikowana forma charakteryzuje się stosunkowo normalnym stanem narządów docelowych, a następnie standardem współczesnego leczenia kryzysu nadciśnieniowego jest jedynie obniżenie ciśnienia krwi za pomocą doustnych leków.
Leczenie skomplikowanego kryzysu nadciśnieniowegoW celu obniżenia ciśnienia krwi ze skomplikowanym kryzysem stosuje się następujące leki:
Terapię przeprowadza się pod nadzorem lekarza, pacjentowi poddaje się ścisły odpoczynek w łóżku.
Kiedy nieskomplikowana forma przepisuje doustne (usta) leki do leczenia kryzysu nadciśnieniowego lub, jeśli potrzebujesz szybkiego efektu - domięśniowe zastrzyki.
Najlepsze leki to Kaptopril, Clopheline (klonidyna), Nifedipine.
Przypomnienie! Aby obniżyć poziom ciśnienia krwi powinno być płynnie - 10 mm Hg. ul. o pierwszej Jeśli tonometr daje duże liczby, nie powinieneś się wahać, aby wezwać karetkę. Czy konieczne jest pójście do szpitala, decyduje tylko lekarz!