W miarę rozwoju dziecko wchodzi w posiadanie garnka, łyżki i kubka. W ciągu 2-3 lat dziecko musi nauczyć się samodzielnego przebierania się i rozebrania, ponieważ w tym czasie chodzi do przedszkola. Ale co, jeśli dziecko nie chce się ubrać?
Według psychologów ubrania powodują, że dziecko płacze i płacze z prostego powodu, który wywołuje u niego poczucie dyskomfortu i niedogodności. Przecież to utrudnia jego ruchy, a tym samym ogranicza jego wolność. W czasie ubierania dziecko musi podnosić i opuszczać ramiona, nogi, stać w jednym miejscu przez dłuższy czas zamiast bawić się ulubionymi zabawkami.
Po pierwsze, gdy dziecko wykazuje zainteresowanie ubraniem, rodzice w żadnym przypadku nie muszą stłumić inicjatywy. Po drugie, kupując ubrania dla ukochanego dziecka, porzuć trudne zapięcia. Po trzecie, kiedy okruchy mają trudności z ubraniem się, nie spiesz się, aby mu pomóc. Dziecko będzie przyjemniejsze, jeśli samodzielnie poradzi sobie z trudnościami. I nawet wtedy nie wierzcie w pochwałę! Różnorodne zabawki na rozwój umiejętności motorycznych pomogą w nauczeniu dziecka szybkiego przebierania się, w tym sznurowania, labiryntów. Pozwól dziecku nosić lalki, niedźwiadki, króliki. Daj temu treningowi guziki, guziki, węże i nity na starych przedmiotach.
Jeśli dziecko nie chce ubierać się na własną rękę, włącz dowcip i wyobraźnię. Powiedz dziecku, że kapelusz to hełm superbohatera, nogi spodni to tunele, a jego nogi to lokomotywy. Rozmieść konkurencję między starszymi i młodszymi dziećmi, które szybko ubrały się na spacer. Dorośli mogą wziąć udział samodzielnie.
Zasznurować sandały lub buty - dla dziecka niemożliwe zadanie. Dlatego kup mu buty z rzepem, z zamkiem błyskawicznym, a następnie stopa będzie łatwo wejść do bagażnika, a dziecko jest łatwiejsze i ciekawsze!
Ponadto, gdy dziecko się ubiera, w żadnym wypadku nie możesz okazywać irytacji jego powolnym ruchom. Lepiej jest użyć kilku wskazówek, dowcipów, manewrów przekierowania!