Hedonizm we współczesnym świecie - zalety i wady
Hedonizm jest doktryną, że człowiek wykonuje wszystkie czyny dla własnej przyjemności, dlatego tylko on może być uznany za sens życia. Takie podejście wydaje się być niemoralne, ale nie ma absolutnej prawdy, dlatego wnioski będą musiały być wyciągnięte niezależnie.
Hedonizm - co to jest?
Tłumaczenie z hedonizmu greckiego jest przyjemnością lub przyjemnością. Doktryna, która nosi to imię, mówi o naturalności poszukiwań przyjemnych doznań, dlatego osoba świadomie lub nie porusza się tą drogą. A ponieważ jest to związane z ludzką naturą, logiczne jest, aby świadomie kierować swoimi działaniami, aby uzyskać radość. Całe nauczanie kończy się tym stwierdzeniem, ponieważ nikt nie ukończył tego systemu, więc zachowanie jego obserwujących może się diametralnie różnić.
Hedonizm w psychologii
Doktryna powstała przed naszą erą, ale hedonizm w psychologia społeczna Zaczęło być brane pod uwagę w 20 wieku. Istnieją dwie koncepcje behawioralne:
- przyszłość - działanie związane z oczekiwaniem przyjemności;
- obecny - działania mające na celu szybkie uzyskanie przyjemności.
Brak psychologicznego hedonizmu polega na przeniesieniu centralnej roli na emocje, pozostawiając część mentalną w tle. W rzeczywistości emocje służą tylko jako beacons przy ustalaniu własnego systemu wartości. Jednak hedonizm pozwala badać akcentowanie jednostki w celu nabycia przyjemności fizjologicznych i prestiżowych obiektów, często pozbawionych praktycznego znaczenia. Takie badania są istotne ze względu na rosnącą liczbę osób, które dążą do maksymalnej przyjemności.
Hedonizm w filozofii
Aristippus (435-355 pne) stał się założycielem nauczania, wierząc, że dusza ludzka doświadcza dwóch stanów - przyjemności i bólu. Droga do szczęścia polega na unikaniu nieprzyjemnych wrażeń i dążeniu do przyjemnych rzeczy. Nacisk położono na aspekty fizyczne. Epikur powiedział, że hedonizm w filozofii jest całkowitą satysfakcją z własnych pragnień. Celem jest sama przyjemność i wolność od nieszczęścia. Jego zdaniem, największą miarą takiej przyjemności jest ataraxia, spokój ducha i umiarkowanie w korzystaniu z jakichkolwiek korzyści.
Oświecony hedonizm rozpowszechnił się w XVIII wieku. Arystokracja, zwłaszcza we Francji, często rozumiała to jako nabywanie najprostszych przyjemności. Jeremiah Bentham pomógł przywrócić filozofię koncepcji, która doprowadziła hedonizm na nowy poziom, przyjmując zasadę jako podstawę dla swojej teorii utylitaryzmu. Zapewnia zachowanie społeczeństwa, w którym wszyscy jego członkowie mogą osiągnąć najwyższą przyjemność.
Zasady życia dotyczące hedonizmu
Doktryna nie jest w pełni ukształtowana, więc nie ma jasnego systemu wartości i nikt nie stworzył rządów hedonizmu. Jest tylko jeden postulat: najwyższy cel osoby to być szczęśliwym. I do tego trzeba zmniejszyć liczbę nieprzyjemnych wrażeń i skoncentrować się na rzeczach, które przynoszą radość. Oznacza to, że aby zrozumieć, co oznacza hedonizm, jest to konieczne na podstawie własnych uczuć.
Hedonizm - czy jest dobry, czy zły?
Nie ma jednoznacznej odpowiedzi, wszystko zależy od osobistej interpretacji pojęcia. Dla kogoś hedonizm to pogoń za nowymi, coraz mocniejszymi wrażeniami, a niektórzy uważają się za zwolenników nauk z powodu miłości pięknych ubrań i przyjęcia kąpieli z pachnącą pianą. Oczywiste jest, że chęć uczynienia codziennego życia nieco przyjemniejszym nie zagraża niczemu. Jeśli sprawisz, że nabycie przyjemności stanie się celem samym w sobie, możesz skończyć z tylko problemami. Rozważ niebezpieczeństwo hedonizmu w jego absolutnej formie.
- Daremność . Stopniowo zwykłe przyjemności stają się nudne, potrzebne są nowe kroki, ale kiedy są zakończone, nic już nie może przynieść radości.
- Strata czasu . W poszukiwaniu przyjemności łatwo jest przegapić chwilę, aby podjąć kroki, które decydują o przyszłym życiu.
- Problemy zdrowotne . Wiele z tego, co przynosi radość fizycznemu, ma negatywny wpływ na zdrowie.
Hedonizm i egoizm
Filozoficzna strona tej doktryny jest często utożsamiana z egoizmem, ale to nie jest do końca prawdą. Zasady hedonizmu nie wymagają koncentracji wyłącznie na sobie, nie jest zabronione dbanie o innych i korzystanie z nich. Istnieją dwie formy: egoistyczna i uniwersalna. Ten pierwszy charakteryzuje koncentracja na własnych uczuciach, nawet jeśli nie są dzielone przez innych. Dla koneserów drugiej formy ważne jest, aby przyjemność rozciągała się na tych, którzy są blisko nich.
Hedonizm i chrześcijaństwo
Z punktu widzenia religii wszystko, co nie służy Bogu, jest marnością, która nie jest warta uwagi. Dlatego hedonizm jest grzechem dla chrześcijan. Nie tylko odwraca uwagę od najwyższego celu, ale także zastępuje go pragnieniem zdobywania ziemskich dóbr. Jeśli mówimy o tym zjawisku w ogóle, bez analizowania konkretnych przypadków, zwykłe pragnienie wygody trudno nazwać zbrodnią. Również uniwersalna forma hedonizmu nie zawsze prowadzi do zostania grzesznikiem, z zadowoleniem przyjmuje się pomoc innych ludzi dla chrześcijaństwa.
Nie możemy powiedzieć, że żaden hedonista jest grzesznikiem. Każdy przypadek należy rozpatrywać osobno. Jeśli nie jesteś w stanie samodzielnie rozgryźć sytuacji, nie chcesz naruszać własnych przekonań religijnych, a pociechy, której nie możesz odmówić, możesz skonsultować się z księdzem. Zna lepiej święte teksty i ma doświadczenie w rozwiązywaniu takich konfliktów. To prawda, że on też może się mylić, dlatego ostateczna decyzja pozostaje dla osoby.
Znani hedonists
We współczesnym społeczeństwie prawie każda celebrytka może wystawić test "hedonistyczny". Nawet jeśli niektórzy z nich angażują się w działalność charytatywną, stało się to tylko po zaspokojeniu pragnienia przyjemnych wrażeń. Dotyczy to nie tylko naszych czasów, koneserów wygodnego życia zawsze były. Po Epikurze, który wyprowadził własną formułę hedonizmu, nauczanie otrzymało nowe życie w renesansie. Następnie jego zwolennikami byli Petrarch, Boccaccio i Raimondi.
Następnie Adrian Helvetius i Spinoza przystąpili do nauczania, korelując przyjemności osoby z interesem publicznym. Thomas Hobbes również argumentował za ograniczeniami, sugerując zasadę "nie rób innym, jak nie chciałbyś zrobić dla ciebie". Nie wszyscy przestrzegali tej zasady, najbardziej uderzającym przykładem odrzucenia religijnych, moralnych i prawnych ram były prace markiza de Sade.
Książki o hedonizmie
Wiele osób interesowało się tym zjawiskiem, było poważnie badane przez filozofów i psychologów, opisy można znaleźć w fikcji. Oto kilka książek o hedonizmie.
- "Zasady etyki" George Moore . Angielski filozof zastanawia się nad naturą zjawiska i wskazuje na błąd - mieszankę pojęcia dobra i środków do jego osiągnięcia.
- Brain and Pleasure by David Linden . Książka opowiada o najnowszych osiągnięciach w dziedzinie neurobiologii, która pozwoliła na świeże spojrzenie na radość i edukację uzależnienia od niej.
- "Portret Doriana Graya" Oscar Wilde . Dobrze znane dzieło, które przeszło więcej niż jedną adaptację filmową, demonstruje najbardziej negatywne aspekty i konsekwencje hedonizmu.
- "O odważny nowy świat" Aldousa Huxleya . Całe życie społeczne opiera się na zasadach przyjemności. Wyniki takiego eksperymentu są opisane w pracy.
- "The Last Secret" Bernarda Werbera . Bohaterowie powieści science fiction starają się zagłębić w ludzkie myśli i znaleźć powód do robienia czegokolwiek.