Fanatyzm
Termin ten wywodzi się z języka łacińskiego i jest jednym korzeniem z wyrazy fanum (ołtarz, świątynia) i fanaticus (ekstatyczny). Definicja fanatyzmu: jest to ślepe przywiązanie do jakiejś idei, przywiązanie do niej przez całą istotę. Główne cechy wyróżniające fanatyka to:
- stronniczość: nie krytykuje własnych przekonań i nie bierze pod uwagę argumentów przeciwko nim;
- nietolerancja dysydentów;
- gotowość do poświęcenia;
- lekceważenie ogólnie przyjętych zasad moralnych.
Psychologia fanatyzmu zakłada instynkt stadny, gromadzenie podobnie myślących ludzi w pojedynczy monolit ograniczony przez dogmaty ludzi. Stosuje się mechanizmy odhamowania tłumu: rytuały religijne, efekty psychologiczne i psychotropowe, ogólne rozrywki i edukacja, śpiewy sportowe i tym podobne. Dla ofiary fanatyzmu ma z reguły tylko negatywne konsekwencje: od zaburzeń psychicznych i utraty związku z normalnym segmentem społeczeństwa, aż po morderstwo i samobójstwo.
Fanatyzm: formy i przykłady
Największa szansa na spotkanie z fanatyzmem religijnym. Jego centrum przyciągania jest kult i osobowość kultowa, religijny idol, wokół którego gromadzą się wyznawcy. Skrajny stopień przylgnięcia do jego bóstwa, chęć poświęcenia siebie i otoczenia, zastąpienie własnej osobowości zestawem religijnych dogmatów - wszystko to sprawia, że wierzący jest fanatykiem religijnym. W rzeczywistości wiara takiej osoby jest znacznie słabsza niż wiara tolerancyjnego, o szerokim usposobieniu.
Drugim z rozprzestrzenianiem jest narodowy fanatyzm. Idea narodowej jedności, patriotyzmu może przekształcić się w brzydki szowinizm - reprezentowanie własnego narodu jako jedynego pełnoprawnego i godnego. Przejawia się w etnicznej nienawiści, opozycji, często kojarzonej z wojskową aprobatą "ich" i zniszczeniem "obcych".
Na pewno każdy słyszał o sporcie, a zwłaszcza o fanatyzmie futbolowym. Ogólne znaki odróżniają od zwykłego fanatycznego fanatyka: szaloną chęć udowodnienia swojej przewagi (swojej drużyny) za wszelką cenę, agresji wobec wszystkich innych sportowców i drużyn. W pewnym stopniu jest bardziej nieszkodliwy niż poprzednie. Dla wielu mężczyzn jest to niedrogi sposób na zresetowanie agresji i po prostu rozproszenie w społeczeństwie ludzi o podobnych poglądach.
Muzyczny fanatyzm jest nowy w stosunkowo tolerancyjnym i dobrze prosperującym społeczeństwie. Najczęściej młodzi ludzie, dla których jest to jeden ze sposobów wyrażania własnej tożsamości, stają się fanatykami muzyki. Czynnikiem obciążającym jest tendencja niektórych stylów muzycznych i muzyków do samobójczych nastrojów, destrukcyjnych nawyków, takich jak alkohol czy narkotyki. Dlatego fani muzyki wykazują zachowania aspołeczne, często w tych grupach pierwszy raz się z nimi spotykamy 
substancje psychotropowe.
Jak pozbyć się fanatyzmu?
Najważniejszym warunkiem skutecznego przezwyciężenia fanatyzmu jest pragnienie fanatyka właściwego. Ważne jest, aby osoba była świadoma swojego uzależnienia. Niestety pasja do jakiejś idei pozbawia ludzi możliwości krytycznego myślenia. Dlatego nie zaleca się obojętnym ludziom powstrzymywania fanatyka tak bardzo, jak to możliwe, nie pozwalania mu wejść głębiej w jego stan, aby rozpraszać go poprzez inne działania i komunikację. Jeśli osoba na wczesnym etapie otrzymywała wsparcie od bliskich, prawdopodobnie będzie w stanie pozbyć się obsesji na własną rękę. W późniejszych etapach konieczna jest pomoc specjalisty.