Edukacja rodzinna

Nie jest tajemnicą, że kształtowanie się pełnowartościowej osobowości u dziecka zależy od wychowania. Im bardziej ich rodzice wkładają energię i uwagę w dziecko, tym bardziej prawdopodobne jest, że wyrośnie na człowieka szanowanego. Jednak przez cały czas rodzice popełniali i popełniali typowe błędy. Przyczyną tego może być brak czasu i niepoprawne stereotypy, które z kolei zostały wszczepione w nas przez starsze pokolenie. Jakie są więc cechy edukacji rodzinnej? Rozdzielmy je i pamiętajmy, aby nie powtarzać błędów innych.

Rodzinne problemy edukacyjne

Zacznijmy od najczęstszych nieporozumień, które prowadzą wielu rodziców. Błędy w wychowaniu rodzinnym są główną odpowiedzią na pytanie, dlaczego dziecko dorastające w przyzwoitej rodzinie nie spełnia oczekiwań i, ku przerażeniu rodziców, bije z rąk. Rozważ najczęstsze z nich:

Niezrozumienie indywidualności dziecka i jego charakteru. Jeśli, na przykład, dziecko jest flegmatyczne według rodzaju osobowości, zrobi wszystko powoli i stopniowo. W tym przypadku matka, która jest osobą choleryczną, będzie się denerwować, nazywać go "kępami" itp.
Odrzucenie Taka postawa jest możliwa, jeśli dziecko nie było pożądane lub urodziło się z "złego" seksu, jakiego chcieli rodzice. W takim przypadku rodzice nie akceptują dziecka i jego osobowości. Stosunek do niego może być permisywny (zaniedbanie). Ponadto brak akceptacji przejawia się w fakcie, że dziecko jest przekazywane krewnym lub opiekunom wychowawczym, co przeszkadza w prawidłowym tworzeniu przywiązania emocjonalnego.
Rozbieżność między oczekiwaniami rodziców a tym, kim dziecko faktycznie się staje. Najczęstszy błąd: "CHCĘ", "MUSI być taki i taki". W tym przypadku indywidualne cechy dziecka są ignorowane i tłumione.
Uczucie Manifestowane w rozpryskiwaniu się dziecka niezadowolenia, irytacji, krzyków. Im więcej rodziców podnosi głos, tym bardziej dziecko staje się podekscytowane lub wręcz przeciwnie, wchodzi w siebie.
Niepokój - zbyt duży niepokój o dziecko, nadopiekuńczość. Prowadzi to do stłumienia niezależności dziecka, chroniąc go przed tak zwanymi niebezpieczeństwami i trudnościami życiowymi. W rezultacie dziecko stanie się niepewne i uzależnione.
Dominacja - przejawiająca się w pragnieniu podporządkowania dziecka jego woli, wymogowi bezwarunkowego posłuszeństwa, stałej kontroli nad jego działaniami. Charakteryzuje się także karami fizycznymi i moralnymi za wszelkie wykroczenia. W rezultacie dziecko staje się nerwowe i zgorzkniałe. Szacunek dla rodziców często zastępowany jest poczuciem strachu przed nimi.

Ogólne zasady wychowania dziecka nie akceptują takich błędów. Nie zapominaj, że pełnoprawną rodziną jest obecność dwóch rodziców, z których każdy przynosi coś nowego i pożytecznego dla życia dziecka. Rola matki w wychowaniu rodzinnym polega na bezwarunkowej akceptacji dziecka i jego indywidualności, ochronie jego zdrowia, zarówno moralnego, jak i fizycznego. Cokolwiek dzieje się w życiu dorastającej osoby, matka musi zawsze wspierać i dzielić się interesami dziecka. Ważna jest również rola ojca w edukacji rodzinnej. Musi zapewnić poczucie bezpieczeństwa. Ojciec jest osobą, która jest idolem i wzorem dla dziecka. Dla dzieci ojciec jest najczęściej personifikacją siły i męskości, więc autorytetu papieża w żadnym wypadku nie należy kwestionować. To są podstawy edukacji rodzinnej. Ale taka wiedza wciąż nie wystarcza, aby twoje dziecko wyrosło w pełnoprawną osobowość.

Metody edukacji rodzinnej

Aby osiągnąć harmonijny rozwój dziecka, można zastosować następujące powszechne i sprawdzone metody edukacji rodzinnej:

przekonanie - ukształtowanie pozycji dziecka w porozumieniu z żądaniami postawionymi mu za pomocą porad, sugestii i wyjaśnień;
zachętę - korzystanie z uwielbienia lub podarunków, aby obudzić pragnienie dziecka, aby formować w sobie pewne cechy i właściwości;
przymus (kara) - użycie środków, które nie pogarszają godności dziecka w celu odmowy niechcianego uczynki i działania;
wspólne działania - udział obojga rodziców w różnych działaniach edukacyjnych. Na przykład wspólne wycieczki do zoo, muzeum lub wspólne wizyty w przyrodzie.

Psychologia wychowania rodzinnego w każdej parze jest indywidualna. Jeśli masz rodzinę, która służy jako przykład dla ciebie i punkt odniesienia dla rozwoju dziecka, nie wahaj się zapytać, na czym opiera się jego rodzinna edukacja. W każdym razie, bez względu na stosowane metody, tajemnice i zasady - powinny przynosić korzyści. Najważniejsze jest, aby Twoje dziecko dorastało w atmosferze wzajemnej miłości i wzajemnego zrozumienia.