Wstrząs kardiogenny - opieka w nagłych wypadkach
Wstrząs kardiogenny to ostra niewydolność komorowa z ostrym zmniejszeniem funkcji kurczliwej serca, aw rezultacie spadek ciśnienia i niedostatecznego dopływu krwi do narządów. Najczęściej wstrząs kardiogenny rozwija się jako powikłanie zawału mięśnia sercowego iw większości przypadków jest śmiertelny.
Przyczyny wstrząsu kardiogennego
Wśród czynników prowokujących wyróżnia się:
- rozległe zawał mięśnia sercowego w którym dotknięte jest ponad 40% mięśnia sercowego, a serce nie może normalnie kurczyć się i pompować krwi;
- zapalenie mięśnia sercowego (ostre zapalenie mięśnia sercowego);
- pęknięcie przegrody międzykomorowej oddzielającej prawą komorę serca od lewej;
- ostre zwężenie (zawężenie) zaworów serca;
- ostra niewydolność zastawek serca;
- masywna choroba zakrzepowo-zatorowa płuc.
Rodzaje wstrząsu kardiogennego
W medycynie zwyczajowo wyróżnia się trzy formy wstrząsu kardiogennego: odruch, prawdziwy wstrząs kardiogenny i arytmia:
- Refleks. Jest to najłatwiejsza forma, która z reguły nie jest spowodowana rozległym uszkodzeniem mięśnia sercowego, ale spadkiem ciśnienia krwi z powodu silnego zespołu bólowego. Przy odpowiednim złagodzeniu bólu dalsze rokowanie jest względnie korzystne.
- Prawdziwy wstrząs kardiogenny. Występuje z rozległymi atakami serca. Jeśli martwicze 40 lub więcej procent serca, śmiertelność zbliża się do 100%.
- Szok arytmiczny. Rozwija się dzięki ostrej komorze tachykardia lub ostre bradyarytmie. Zaburzenia zaopatrzenia w krew wiążą się ze zmianami częstotliwości skurczów serca, a po normalizacji ich rytmu objawy szoku zwykle znikają.
Objawy kliniczne i rozpoznanie wstrząsu kardiogennego
Wśród nich:
- gwałtowny spadek ciśnienia tętniczego (poniżej 90 mm Hg. Art.) i tętna (poniżej 20 mm Hg. ciśnienia);
- tachykardia;
- blady (często z elementami sinicy) i wilgotna skóra;
- zimne kończyny;
- załamanie żył spowodowane niższym ciśnieniem;
- utrata przytomności;
- naruszenie oddawania moczu (przy ciśnieniu krwi poniżej 50 mm Hg, stan nerek przestaje działać).
Jeśli u pacjenta występują objawy wstrząsu kardiogennego, lekarze oceniają nasilenie tych objawów, mierzą tętno i ciśnienie tętna, częstość akcji serca i oceniają indeks sercowy. Ponadto, aby ustalić dokładną przyczynę i dotknięty obszar, wykonywane są następujące procedury:
- Elektrokardiogram - w celu określenia stadium i lokalizacji zawału, jego głębokości i ogromu.
- Ultradźwięki serca - pomaga ocenić rozmiar uszkodzenia, określić ilość krwi wyrzucanej przez serce w aorcie, aby określić, który z oddziałów serca cierpiał.
- Angiografia jest metodą radiokontrastową do badania naczyń, w których środek kontrastowy jest wstrzykiwany do tętnicy udowej. Badanie to przeprowadza się, jeśli możliwe jest zastosowanie metod leczenia chirurgicznego.
Leczenie wstrząsu kardiogennego
Leczenie tej choroby odbywa się wyłącznie na oddziale intensywnej opieki medycznej szpitala. Środki nadzwyczajne w przypadku wstrząsu kardiogennego mają na celu zwiększenie ciśnienia krwi i normalizację dopływu krwi do najważniejszych narządów.
Ogólne środki:
- Znieczulenie. Szczególnie ważne w formie szoku refleksyjnego.
- Oxygenoterapia. Używanie maski tlenowej do zapobiegania głodzeniu mózgu w mózgu.
- Terapia trombolityczna. Dożylne podawanie leków w celu poprawy krążenia krwi i zapobiegania tworzeniu się skrzepów krwi.
- Terapia podtrzymująca Dożylne podawanie leków zawierających potas i magnez w celu poprawy odżywienia mięśnia sercowego.
Stymulacja. Wprowadzenie leków stymulujących skurcz mięśnia sercowego.
Leczeniu wstrząsu kardiogennego koniecznie towarzyszy monitorowanie czynności ważnych narządów:
- Monitor serca
- Regularny pomiar ciśnienia i tętna.
- Instalowanie cewnika moczowego w celu oceny czynności nerek.
Po podjęciu pierwotnych pomiarów, dalsze leczenie jest określane w zależności od rodzaju i ciężkości stanu pacjenta, i może być zarówno chirurgiczne, jak i zachowawcze.