Małopłytkowość autoimmunologiczna
Złe odżywianie, życie w stanie stresu, pogorszenie stanu środowiska - wszystko to wpływa na zdrowie człowieka, a nie na lepsze. W rezultacie częstość występowania choroby spowodowanej uszkodzeniem określonego systemu w organizmie była większa. Obejmują one autoimmunologiczną (idiopatyczną) małopłytkowość lub chorobę Verlhofa.
Rodzaje i przyczyny autoimmunologicznej małopłytkowości
Jest to choroba krwi, w której liczba płytek krwi jest zmniejszona z powodu faktu, że odporność zaczyna wytwarzać przeciwciała przeciwko tej grupie komórek. Małopłytkowość autoimmunologiczna występuje:
- pierwotny, to znaczy powstający sam z siebie;
- wtórne, przejawiające się w wyniku porażenia układu odpornościowego w wyniku chorób takich jak rak węzłów chłonnych, HIV, różyczka, autoimmunologiczne zapalenie wątroby itd .;
- lek, który pojawia się po zażyciu leków lub środków odurzających.
Objawy małopłytkowości autoimmunologicznej
Charakterystyczną oznaką rozwoju tej choroby jest pojawienie się wielu krwotoków w postaci małych punktów. Najczęściej znajdują się na skórze tułowia i kończyn. Mogą również wybuchać erupcje krwotoczne. Ponadto w jamie ustnej i jamie nosowej dochodzi do krwawienia z błony śluzowej.
Ponieważ płytki krwi są odpowiedzialne za krzepnięcie krwi, oznacza to, że przy takiej diagnozie, jeśli skóra jest uszkodzona, krwawienie nie może zostać zatrzymane na długo. Wpływa to również na fakt, że okresy menstruacji kobiet są bardziej obfite, aw kale jest krew.
Jeśli nie zaobserwowano nieodwracalnych powikłań (na przykład krwotoku mózgowego), rokowanie u pacjentów z małopłytkowością autoimmunologiczną jest optymistyczne. Choroba albo przejdzie sama, albo nastąpi powrót do zdrowia w wyniku leczenia.
Leczenie małopłytkowości autoimmunologicznej
Głównym sposobem leczenia małopłytkowości autoimmunologicznej jest zahamowanie wytwarzania autoprzeciwciał niszczących płytki krwi, ale w pierwszej kolejności należy je zdiagnozować. W tym celu należy przedłożyć szereg testów:
- ogólne badanie krwi ;
- ogólna analiza moczu;
- badanie zgodnie z metodą Steffena (określanie ilości antyglobulin);
- Test Dicksona (zliczanie przeciwciał).
Przy łagodnym stopniu małopłytkowości autoimmunologicznej przepisywane są leki hormonalne z grupy glikokortykosteroidów (najczęściej Prednizolon w dawce 1 mg na kg masy ciała). Take to wymaga pełnego powrotu do zdrowia, a następnie stopniowo zmniejszyć dawkę. Jeśli takie leczenie nie pomaga, lekarze wykonują operację usunięcia śledziony.