Autoimmunologiczne zapalenie błony śluzowej żołądka
Autoimmunologiczne zapalenie błony śluzowej żołądka jest przewlekłym stanem zapalnym żołądka. Jest również nazywany zapaleniem typu A. Jest to rzadka choroba. W praktyce medycznej musi zmierzyć się nie więcej niż 10% przypadków.
Przyczyny i objawy autoimmunologicznego zapalenia błony śluzowej żołądka
Jednowartościowa odpowiedź na pytanie, dlaczego występuje zapalenie żołądka typu A, nie. Najczęściej jest poprzedzony urazem błony śluzowej. Ważną rolę odgrywa słaba dziedziczność i niezdrowa dieta.
W przypadku autoimmunologicznego zapalenia błony śluzowej żołądka organizm zaczyna aktywnie rozwijać przeciwciała, które niszczą błonę śluzową żołądka. W rzeczywistości okazuje się, że układ odpornościowy zaczyna walczyć z układem trawiennym. Wytworzone przeciwciała niszczą gastromukoproteiny - substancję odpowiedzialną za ochronę organizmu i wchłanianie witaminy B12. Kwasowość maleje, a jedzenie zaczyna się dzielić znacznie wolniej.
Istnieje autoimmunologiczne przewlekłe zapalenie żołądka zwykle z takimi objawami:
- dudnienie w brzuchu;
- wzdęcia;
- bekać ;
- częste zgaga;
- nudności;
- wymioty;
- stałe zmęczenie, nasilające się do wieczora;
- pogorszenie apetytu;
- utrata masy ciała;
- nieprzyjemny zapach z ust.
Czasami, z powodu zanikowego autoimmunologicznego zapalenia błony śluzowej żołądka, konieczne jest cierpienie zarówno narządów przylegających do żołądka, jak i całego ciała. Na tle choroby ciśnienie może spaść, zaczyna się tachykardia, może pojawić się nerwowość, sen może się pogorszyć.
Rozpoznanie autoimmunologicznego zapalenia błony śluzowej żołądka
Objawy autoimmunologicznego zapalenia błony śluzowej żołądka można łatwo pomylić z objawami innych chorób przewodu żołądkowo-jelitowego. Dlatego, aby dokonać trafnej diagnozy, należy przejść pełny zakres badań:
- fluoroskopia;
- fibrogastroduodenoskopia;
- Ultradźwięki jamy brzusznej;
- PCR;
- badanie immunologiczne krwi;
- brzmiące.
Leczenie autoimmunologicznego zapalenia błony śluzowej żołądka
Wybór leczenia zależy od wyników czynności diagnostycznych. We wszystkich przypadkach zalecana jest jednak kompleksowa terapia:
1. Dieta. Żywność powinna zawierać wszystkie składniki odżywcze i nie szkodzić żołądkowi.
2. Holinolityki i środki przeciwskurczowe. Leki będą łagodzić ból. Często mianowany:
- Metacin;
- Platy-linina;
- Ale-Shpa;
- Papaverin .
3. Leki przeciwwirusowe. Mianowany w razie potrzeby.
4. Przygotowania bizmutu. Zaprojektowany, aby chronić błonę śluzową. Najlepsi przedstawiciele grup:
- Almagel;
- Plantaglucid;
- Cerucal;
- Venter.
5. Terapia substytucyjna. Ma to znaczenie w przypadku ciężkiej atrofii śluzówki. Obejmuje:
- Abomin;
- Mezim;
- Acidin-Pepsin;
- Panzinorm;
- Pankurmen.