Zapalenie płynu owodniowego
Wprowadzanie płynu owodniowego do krwiobiegu matki podczas porodu nazywa się zatorowością. Jest to niebezpieczna patologia położnicza, która może doprowadzić do śmierci matki i płodu, zwanej również zatorowością zatorową lub chorobą zakrzepowo-zatorową.
Przyczyny zatorowości płynu owodniowego
Wchłanianie płynu owodniowego do dużych naczyń i tętnicy płucnej jest możliwe z powodu:
- pęknięcie szyjki macicy podczas porodu lub sama macica;
- cięcie cesarskie;
- nieprawidłowy rozwój membran;
- komunikacja między naczyniami a owodami matki.
Czynniki wywołujące tę patologię to:
- łożysko previa;
- złej jakości badanie płynu owodniowego;
- wczesne oderwanie łożyska, poprzedzone płynem owodniowym z krwią;
- zwiększone ciśnienie w macicy podczas wielowodzie, ciąży mnogiej, dyskoordynacji, energicznej pracy.
Patogeneza zatorowości płynu owodniowego
Mekonium, tłuszcz serowy, komórki skóry, łożysko, pępowiny i płyn owodniowy przez uszkodzone naczynia dostają się do dużych tętnic. Wkrótce znajdują się w prawym przedsionku i tętnicy płucnej. Najczęściej takie komplikacje występują po zakończeniu porodu. Niebezpieczne momenty powstają bardzo:
- ciała obce powodują reakcję anafilaktyczną lub nawet wstrząs anafilaktyczny ;
- elementy wód, działające jak zator tłuszczowy, zakłócają pracę układu krążenia;
- płyn owodniowy zwiększa krzepliwość krwi, co prowadzi do rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego.
Objawy kliniczne bezpośrednio zależą od:
- mechanizm i przyczyny wnikania wody;
- objętość wody wchodzącej do krwi;
- kobiece cechy odpornościowe;
- okres urodzenia;
- współistniejąca patologia.
Objawy i odmiany zatoru z płynem owodniowym
Charakterystyczne kliniczne objawy choroby są następujące:
- duszność;
- poczucie strachu, uduszenie;
- ból za mostkiem;
- podwyższona temperatura ciała;
- pojawienie się dreszczy;
- kaszel;
- zawroty głowy i osłabienie;
- prywatny, ale słaby puls;
- wyraźna sinica górnej części klatki piersiowej i twarzy;
- utrata przytomności.
W zależności od objawów położnicy rozróżniają kilka postaci zatorowości owodnej:
- collaptoid;
- konwulsyjne;
- spuchnięte;
- krwotoczny;
- błyskawica, która charakteryzuje się szybkim prądem.
Rozpoznanie choroby zakrzepowo-zatorowej w płynie owodniowym
Diagnostyka patologii zwykle obejmuje:
- prowadzenie badania elektrokardiograficznego (EKG) zdolnego do wykrywania znacznego częstoskurczu zatokowego, ostrego serca płucnego, niedotlenienia mięśnia sercowego;
- prześwietlenie klatki piersiowej w celu wykrycia obrzęku śródmiąższowego, przypominającego skrzydła motyla na zdjęciu;
- badania krwi.
Leczenie zatorowości płynu owodniowego
Pomoc w wykryciu zatorów emnizyjnych obejmuje:
- normalizacja oddychania;
- blokowanie wstrząsów;
- zapobieganie i wczesne leczenie powikłań krwotocznych;
- przeprowadzanie koniecznych operacji.
Leczenie ratunkowe polega na podawaniu dożylnym difenhydraminy, promedolu, diazepamu, leków przeciwskurczowych, glikozydów nasercowych i kortykosteroidów, przy stałej obserwacji diurezy, CVP, ciśnienia krwi, EKG, CBS, hematokrytu i równowagi elektrolitowej. Po wykonaniu powyższych pilnych działań zaleca się ostrożne, ale szybkie cięcie cesarskie. Jeśli zator rozwija się w drugim etapie porodu, stosuje się kleszcze położnicze. Wejście płynu owodniowego u kobiet w ciąży do krwioobiegu jest główną przyczyną śmiertelności matek. Z tego powodu bardzo ważne jest zapobieganie zatorom, które jest przeprowadzane w połączeniu z koagulologiem, za pomocą środków wpływających na układ krzepnięcia.