Zapalenie ścięgna Achillesa
Zdolność stopy do zginania podczas chodzenia, podnoszenia "na palcach" wynika z funkcji ścięgna Achillesa, który przywiązuje mięsień łydki do kości piętowej. Procesy zapalne w tym obszarze występują z powodu przepięcia lub przeciążenia fizycznego. Zapalenie ścięgna Achillesa często dotyka również kobiety, ponieważ nosi buty na wysokim obcasie.
Co to jest zapalenie ścięgna i stan zapalny ścięgna?
W wyniku intensywnego treningu sportowego, zmian związanych z wiekiem, noszenia niewygodnych butów i płaskostopia powstają mikroskopijne łzy tkanki ścięgna. Po ich wygojeniu normalne komórki zostają zastąpione przez bliznę, a przy powtarzających się uszkodzeniach następuje proces zapalny.
Głównymi objawami zapalenia ścięgna Achillesa są ból, obrzęk i zaczerwienienie skóry w okolicy nad piętą (2-4 cm) z tyłu. Zaobserwowano również nieprzyjemne odczucia podczas badania palpacyjnego, dyskomfort podczas chodzenia. Późne etapy progresji choroby charakteryzuje obecność gęstego nowotworu, przypominającego guzek, tuż nad kością piętową.
Jak leczyć zapalenie ścięgna?
Jeśli patologia znajduje się na wczesnym etapie rozwoju, a rozpoznana jest postać ostra, leczenie zapalenia ścięgna Achillesa jest dość proste i objawowe - wyklucza się wszelkie intensywne stresy na obszarze badanej nogi, przepisuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne (w celu złagodzenia bólu). W przyszłości specjalista wybiera indywidualny zestaw procedur do gimnastyki leczniczej, mających na celu wzmocnienie mięśni i więzadeł, zwiększenie ich elastyczności.
Leczenie przewlekłego i ciężkiego zapalenia ścięgna ścięgna Achillesa obejmuje, oprócz powyższych działań:
- utrwalenie stawu skokowego za pomocą opatrunku medycznego lub opatrunku gipsowego;
- masaże;
- fizjoterapia w celu dalszego zmniejszenia bólu;
- Noszenie specjalnych butów ortopedycznych, aby zmaksymalizować napięcie ścięgna;
- taping (przyklejenie do chorego obszaru za pomocą taśmy sportowej, zwanej teip).
Po złagodzeniu stanu i zatrzymaniu procesu zapalnego stosowane są ćwiczenia fizjoterapeutyczne i rozciąganie (zestaw ćwiczeń do rozciągania).
Jeśli konserwatywna metoda leczenia nie pomogła, zaleca się leczenie chirurgiczne, które obejmuje wycięcie tkanki bliznowatej ścięgna.