Taka złożona nazwa faktycznie należy do guza. Dokładniej, stan zdrowia w obecności guza. Zespół Zollingera-Ellisona zdiagnozowano z guzem trzustki, rzadziej - wrzodem dwunastnicy lub żołądkiem. Objawy tej choroby są często mylone z częstym owrzodzeniem żołądka, z powodu tego, co niezbędne leczenie nie zostało dostarczone w odpowiednim czasie. Znając specyfikę choroby, można uniknąć poważnych problemów z nią związanych. O tym i porozmawiaj w artykule.
Głównym problemem jest to, że u wielu pacjentów zespół Zollingera-Ellisona przejawia podobne objawy wrzód . Dlatego odpowiednio przeprowadza się oba badania i analizy. Bardzo ważne jest zrozumienie, że gastrinoma - guzy występujące w zespole Zollingera-Ellisona - w większości przypadków mogą być złośliwe. I w tym przypadku, nie możesz się wahać. Chociaż gastrinoma zwiększa się dość wolno, mogą przerzutować do sąsiednich narządów, pogarszając ogólny problem.
Obecnie zwykle klasyfikuje się chorobę w następujący sposób:
Hipergastrynemia może rozwijać się w obecności nowotworów tarczycy, nadnerczy i jest uważana za główną przyczynę zespołu Zollingera-Ellisona.
Główne objawy chorobyBardzo często u pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona na tle choroby podstawowej rzeczywiście rozwija się choroba wrzodowa. Dlatego większość objawów dolegliwości i podobne. Główne objawy choroby wyglądają tak:
Po znalezieniu przynajmniej jednego z powyższych objawów zespołu Zollingera-Ellisona, należy się spieszyć, aby odwiedzić lekarza. Jest prawdopodobne, że podejrzenia nie będą uzasadnione, ale ankiety nie będą w żadnym wypadku zbędne.
Aby zidentyfikować wrzody wynikające z zespołu Zollingera-Ellisona, musisz przeprowadzić kompleksową diagnozę. Pomoże to uniknąć błędów medycznych i przyczyni się do ustanowienia prawdziwie skutecznego leczenia.
Istotą leczenia zespołu Zollingera-Ellisona jest przede wszystkim usunięcie guza. W takim przypadku po operacji bardzo ważne jest sprawdzenie stanu narządów dotkniętych i sąsiednich. Należy być przygotowanym na to, że w trakcie operacji często wykrywa się przerzuty wychodzące z guza, dlatego nie więcej niż 30% pacjentów zostaje całkowicie wyleczonych.
Wsparcie dla ciała podczas leczenia (a czasami przez resztę jego życia) może specjalne leki, które zmniejszają ilość uwolnionego kwasu solnego.
Na szczęście prognozy dla zespołu Zollingera-Ellisona wydają się być bardziej pozytywne niż w innych nowotworach złośliwych. Nawet w przypadku przerzutów pacjentom udaje się wyzdrowieć i pokonać próg pięcioletniego przeżycia.