Czym jest socjalizacja i wychowanie?
Każda osoba w momencie urodzenia ma pewne skłonności. Ale to, czym się stanie, gdy dorośnie, jakie będą jego cechy, zależy od jego wychowania, to znaczy od celowego wpływu dorosłych na niego w dzieciństwie. Ale w dużej mierze zależy również od okoliczności jego życia, od osób, z którymi się spotka, od specyfiki relacji z innymi. Czynniki te charakteryzują proces socjalizacji, który również uczestniczy w kształtowaniu osobowości. Niestety, nie wszyscy nauczyciele rozumieją, czym jest socjalizacja i edukacja osobowości oraz jaką mają rolę dla rozwoju osobowości dziecka.
Człowiek jest bytem społecznym, rodzi się i żyje pośród ludzi. Dlatego bardzo ważne jest, w jaki sposób nauczy się interakcji z innymi ludźmi, w jaki sposób nauczy się zasad zachowania w społeczeństwie. Wielu nauczycieli uważa, że najważniejszą rzeczą w kształtowaniu osobowości dziecka jest edukacja. Ale wiele przykładów pokazuje, że bez socjalizacji w młodym wieku niemożliwe jest nauczenie jakiejkolwiek osoby, a on nie będzie w stanie przystosować się i żyć w społeczeństwie.
Dowodzą tego takie przypadki, kiedy dzieci w młodym wieku pozbawiono komunikacji z ludźmi, na przykład Mowgli lub dziewczyną, która mieszkała w zamkniętym pomieszczeniu przez sześć lat. Uczenie ich czegoś okazało się prawie niemożliwe. Sugeruje to, że rozwój, wychowanie i socjalizacja jednostki są tymi czynnikami, które są równie niezbędne adaptacje mały obywatel społeczeństwa. Tylko ich obecność pomaga dziecku stać się osobą, znaleźć swoje miejsce w życiu.
Różnica między socjalizacją a wychowaniem osobistym
Szkolenie opiera się na relacji dwojga ludzi: nauczyciela i dziecka, a socjalizacja jest relacją człowieka i społeczeństwa.
Socjalizacja to szeroka koncepcja, która obejmuje różne aspekty, w tym szkolenia.
Socjalizacja jest długoterminowym celem nauczyciela, odbywa się przez całe życie i jest potrzebna, aby mógł się przystosować i normalnie żyć wśród ludzi. A wychowanie jest procesem przeprowadzanym tylko w dzieciństwie, koniecznym, aby zaszczepić dziecku zasady, normy zachowań akceptowane w społeczeństwie.
Socjalizacja i edukacja społeczna to proces spontaniczny, prawie niezwiązany z zarządzaniem. Osoba jest dotknięta przez różne grupy ludzi, często zupełnie w sposób, w jaki chciałby tego nauczyciel. Często nie znają go i nie zamierzają w jakiś sposób wpłynąć na niego. Szkolenia są przeprowadzane przez niektóre osoby, specjalnie przeszkolone w tym celu i dostosowane do transferu wiedzy i umiejętności.
Jak widać, zarówno socjalizacja, jak i wychowanie dziecka mają jeden cel: jego adaptację w społeczeństwie, kształtowanie cech koniecznych do komunikacji i normalnego życia wśród ludzi.
Rola instytucji edukacyjnych w kształtowaniu osobowości Edukacja, rozwój i socjalizacja osoby odbywa się pod wpływem kolektywu. Przede wszystkim działają na tworzenie instytucji edukacyjnych osobowości. 
Pomagają w formułowaniu wytycznych moralnych, rozwoju ważnych społecznie ról i umożliwiają dziecku realizację siebie od dzieciństwa. Dlatego bardzo ważny jest program wychowania i socjalizacji szkoły. Obowiązkiem nauczycieli jest nie tylko przekazywanie dzieciom pewnej wiedzy, ale także pomaganie im w dostosowaniu się do społeczeństwa. W tym celu rozwijany jest system zajęć pozalekcyjnych, praca w kręgach, interakcja nauczycieli z rodziną i innymi grupami społecznymi.
Rola nauczycieli w socjalizacji dzieci jest bardzo duża. To wspólne działania organizacji szkolnych, rodzinnych, religijnych i społecznych pomagają dziecku stać się osobowość .