Dysfunkcja wegetatywna lub dystonia wegetatywna (nazwa nieaktualna) może występować w kilku postaciach. Najczęstszym typem serca jest VSD. Rozwija się dzięki zwiększonej aktywności współczulnego układu nerwowego i towarzyszą mu różne oznaki zaburzeń serca i układu krążenia.
Typowe objawy kliniczne rozważanego typu dysfunkcji autonomicznej obejmują:
W celu udanej normalizacji dobrego samopoczucia i wyeliminowania powyższych objawów dysfunkcji autonomicznego układu nerwowego stosuje się dwa rodzaje leków kardiologicznych:
1. Beta-blokery:
2. M-holinoblokatory:
Pierwsza grupa leków jest przepisywana w przypadku zespołu arytmii i tachykardii. Drugi rodzaj leku jest potrzebny do leczenia objawów bradykardii.
Ważne jest, aby pamiętać, że samodzielne wybieranie i branie wymienionych leków jest zabronione. Powinny być zalecane przez wykwalifikowanego kardiologa po dokładnym zbadaniu EKG.
Jako dodatkową terapię stosuje się różne leki, które stabilizują stan nerwowy pacjenta - leki przeciwdepresyjne, uspokajające, przeciwpsychotyczne. Są przydzielani przez psychoterapeutę lub neuropsychistę.
Oprócz leczenia objawowego, ważne jest prowadzenie podstawowego leczenia dysfunkcji autonomicznej. Polega na poprawie psycho-emocjonalnego pochodzenia osoby.
Oprócz regularnych sesji psychoterapeutycznych należy zwrócić uwagę na korektę stylu życia: