Zespół tunelowy - najnowocześniejsze metody leczenia
Zespół tunelowy jest jedną ze współczesnych chorób. Ta dolegliwość o charakterze neurologicznym. W pracach medycznych opisano ponad trzydzieści odmian tej choroby. W każdym konkretnym przypadku dotyczy to określonego obszaru ciała, na przykład nadgarstka, łokcia i tak dalej. Ważne jest, aby z czasem nauczyć się rozpoznawać objawy choroby.
Zespół tunelowy - co to jest?
Ta dolegliwość występuje, gdy nerw pośrodkowy jest skurczony. Jak wiadomo, znajduje się w wąskim tunelu, który tworzą mięśnie, tkanki kostne i ścięgna. Kiedy zbliżają się obszary nerwu, zostaje ściśnięty. W wyniku tego przenoszenie impulsu jest osłabione. Początkowo zespół tunelowy nadgarstka martwi się tylko od czasu do czasu. Jednak gdy choroba degeneruje się do postaci poważniejszej, nawet najbardziej elementarne działania są trudne. Nikt nie umiera z powodu tego patologicznego stanu, ale bardzo komplikuje życie.
Zespół cieśni nadgarstka
Ta dolegliwość dotyka tunelu nadgarstka. Występuje w wyniku ucisku nerwu pośrodkowego z więzadłami nadgarstka z powtarzającym się zginaniem-rozszerzeniem rąk. Częściej taka choroba jest diagnozowana u kobiet. Panie są znacznie cieńsze niż nadgarstki. Ponadto wraz z wiekiem w ciele zaczynają się poważne zmiany hormonalne. Wszystko to służy jako korzystny czynnik rozwoju zespołu cieśni nadgarstka.
Oddzielne i kilka grup zawodów, w których tę chorobę diagnozuje się częściej niż zwykle. Zespół tunelowy zagraża ludziom zaangażowanym w tego rodzaju działalność:
- muzycy;
- artyści;
- programiści;
- gracze i entuzjastyczni użytkownicy komputerów;
- kasjery;
- Pracownicy produkcji wykonujący monotonne monotonne ruchy rękami.
Zespół kubitalnego tunelu
Ta kompresyjna neuropatia nerwu łokciowego. W rzeczywistości jest to niedokrwienie "procesu". Nerw jest ściśnięty, jego dopływ krwi jest zakłócony, z powodu tego, jak degradacja tego miejsca powstaje wraz z następującymi konsekwencjami. Zespół łokciowego tunelu ma taki sam mechanizm rozwoju, jak nadgarstek, stępka lub promieniowa. Taka patologia ortopedyczna różni się jedynie lokalizacją.
Zespół tunelowy - przyczyny
Istnieje wiele czynników, które prowokują rozwój tej choroby. Większość zespołu cieśni nadgarstka występuje z następujących powodów:
- długotrwała praca przy komputerze (zakłada się użycie klawiatury i myszy);
- zapalenie stawów i inne choroby reumatyczne, które powodują uszkodzenie stawów;
- siniaki, dyslokacje, złamania i inne urazy;
- zapalenie ścięgien i inne stany zapalne stawów;
- patologia w pracy nerek, tarczycy i innych chorób powodujących gromadzenie się płynów w organizmie;
- cukrzyca;
- otyłość;
- nadużywanie alkoholu;
- amyloidoza ;
- ciąża i inne choroby powodujące zmiany hormonalne;
- przechłodzenie;
- palenie;
- predyspozycje genetyczne.
Zespół tunelowy - objawy
W każdym konkretnym przypadku ta szczególna dolegliwość może przebiegać w szczególny sposób. Częściej zespół ciemieniowy może mieć taki obraz kliniczny:
- drętwienie palców , który pojawia się po śnie lub nagłych ruchach;
- parestezje (pojawia się uczucie przerażającego pełzania, nieprzyjemne mrowienie, pieczenie itd.);
- ból w palcach, podając w przedramieniu lub stawie łokciowym;
- niezdarność - przedmioty wypadają z rąk, trudno jest pisać lub drukować;
- zmniejszona wrażliwość w obszarze dotkniętego obszaru;
- zmiana temperatury dłoni, przyciemnienie paznokci.
Ponadto zespół tunelowy, w zależności od lokalizacji, może być jedno- lub dwustronny. Najbardziej rozpowszechnioną chorobą jest dominująca kończyna. Jeśli pacjent jest praworęczny, to prawa ręka cierpi, a leworęczna cierpi z lewej strony. Jednakże, gdy patologia ortopedyczna pojawia się podczas okresu rodzenia dziecka lub z powodu niewydolności hormonalnej w organizmie, na obie kończyny może wpływać choroba.
Jak leczyć zespół tunelowy?
Przed przepisaniem leczenia lekarz przeprowadzi pełne badanie. Taka procedura pozwoli na jednoznaczną diagnozę. Gdyby lekarz podejrzewał zespół tunelowy w ciele nadgarstka pacjenta, badałby jego objawy, a także przeprowadzał inne manipulacje. Do diagnozy prowadzi się takie prowokujące testy:
- Test Fahlen - musisz zginać pędzel jak najwięcej. Po minucie pojawi się mrowienie. Im szybciej pojawią się te nieprzyjemne objawy, tym trudniejsze stanie się schorzenie.
- Test Tinela - musisz dotknąć strony z uszkodzonym nerwem. Jeśli pacjent ma zespół cieśni nadgarstka z tunelem, wystąpi mrowienie, drętwienie i ból.
- Test Durkana - ściśnij szczotkę i poczekaj około pół minuty. Jeśli występuje patologia ortopedyczna, palce stają się odrętwiałe i odczuwa się mrowienie.
Leczenie zespołu tunelowego jest kompleksowe, ale przed zaleceniem pacjentowi zaleca się poddanie się takim zabiegom:
- electroneuromyography;
- radiografia;
- MRI;
- Ultradźwięki.
Jak leczyć zespół cieśni nadgarstka?
Terapia tej dolegliwości ma na celu zminimalizowanie procesu zapalnego i wyeliminowanie obrzęków w okolicy zmiany. Ponadto leczenie powinno łagodzić ból. W walce z uszkodzeniami można stosować metody medyczne, nielecznicze i chirurgiczne. Pierwsze dwie metody są skuteczne na początkowym etapie choroby. Jeśli choroba nabrała przedłużonej postaci, nie można uniknąć operacji.
Terapia zachowawcza wymaga wyznaczenia takich leków:
- niesteroidowe leki przeciwzapalne (Movalis, Diklofenak);
- diuretyki ( Veroshpiron lub Furosemid);
- witaminy z grupy B;
- kortykosteroidy (hydrokortyzon, prednizolon);
- środki rozszerzające naczynia krwionośne ( Trental );
- środki zwiotczające mięśnie (Midokalm).
Jeśli zespół kanału nadgarstka zostanie potwierdzony podczas diagnozy, leczenie w domu można wykonać za pomocą leków przepisanych przez lekarza. Samoleczenie jest niedozwolone! Lekarz musi monitorować stan pacjenta na wszystkich etapach leczenia. Istnieje jednak szereg kryteriów, które wskazują, że leczenie zachowawcze dla pacjenta będzie nieskuteczne. Czynniki te obejmują:
- jeśli jest stosowany dłużej niż 50 lat;
- pacjent skarży się na ciągłe mrowienie rąk;
- objawy choroby manifestują się przez około rok.
Zespół łokcia - leczenie
Terapia tej dolegliwości jest podobna do tej stosowanej w walce z chorobą typu carpal. Oprócz leczenia uzależnienia od narkotyków można również przepisywać procedury fizjoterapii. W przypadku zdiagnozowania zespołu tunelowego stawu łokciowego, jednocześnie z lekami, wymagane są takie zabiegi:
- Ultrasonoforeza - podczas zabiegu naczynia rozszerzają się, a przepływ krwi w naczyniach włosowatych wzrasta. Zaleca się zaliczenie 10-12 sesji.
- Terapia falą uderzeniową - mające na celu zmniejszenie bólu i poprawę krążenia krwi. Ponadto po takiej procedurze metabolizm jest przywracany, a komórki odnawiane. Leczniczy kurs reprezentowany jest przez 5-7 zabiegów.
Ćwiczenia w zespole tunelowym
Służą jako skuteczny środek zapobiegawczy. Ponadto mogą być stosowane jako dodatkowa metoda zwalczania choroby. Po rozpoznaniu zespołu tunelowego nadgarstka ćwiczenia można wykonać w następujący sposób:
- Kiedy palce są splecione, konieczne jest wykonywanie ruchów ściskających.
- Musimy odpoczywać w zrelaksowanych na powietrzu szczotkach.
- Podniesione dłonie należy wcisnąć w pięści i rozluźnić.
- Musisz przyciskać łokcie do boków, ściskać i rozluźniać palce.
Ta korekta ma wiele funkcji. Nie powoduje u pacjenta niepokoju ani dyskomfortu. Zespół tunelowy szczotki zapewnia wykorzystanie teatrów na bazie bawełny. Mają wysoki efekt terapeutyczny. Taśmy zapobiegają parowaniu wilgoci i wspomagają inne równoległe zabiegi terapeutyczne. Należą do nich masaże, fizjoterapia, manipulacja medyczna i tak dalej.
Zespół tunelowy - maść
Wzmocnienie efektu pigułek pomoże w lokalnej manipulacji. Szczególnie dobrym rezultatem jest stosowanie maści. Po rozpoznaniu zespołu cieśni nadgarstka leczenie można przeprowadzić za pomocą takich leków przeznaczonych do użytku zewnętrznego:
- Voltaren;
- Diklofenak;
- Clodifen;
- Szybka.
Zespół tunelowy - blokada
W leczeniu dolegliwości, zastrzyki są bardzo skuteczne. Leczenie zespołu cieśni nadgarstka w ciele nadgarstka polega na blokowaniu takimi lekami:
- Neurobion;
- Milgamma;
- Neurorubin;
- Naklofen;
- Według Midokalm;
- Trental.
Leczenie zespołu tunelowego za pomocą ludowych środków zaradczych
Podczas leczenia choroby w tym samym czasie, co leki, można stosować produkty nielecznicze. Należą do nich "narkotyki":
- wywary;
- napary;
- nalewki i tak dalej.
Jak leczyć zespół cieśni nadgarstka z liści żurawiny?
Składniki:
- woda 250 ml;
- suche surowce - 1 łyżeczka.
Przygotowanie, wykorzystanie:
- Liście brusznicy wylewa się wodą i wkłada do pieca.
- Doprowadzić kompozycję do wrzenia i, zmniejszając ogień do małego, gotować kwadrans.
- Schłodzić bulion i odcedzić.
- Weź to małymi łykami 4-5 razy dziennie. Lek ten doskonale usuwa ból i zmniejsza obrzęki.
Zespół cieśni nadgarstka - leczenie kompresem olejowo-pieprzowym
Składniki:
- posiekane chili - 50 g;
- olej roślinny - 500 ml.
Przygotowanie, wykorzystanie:
- Składniki są łączone i wysyłane do pieca.
- Gotować kompozycję na małym ogniu przez pół godziny, mieszając od czasu do czasu.
- Gotowy produkt schładza się.
- Kompozycję leczniczą wciera się w obszar dotknięty chorobą.
Zespół tunelowy - operacja
Celem interwencji chirurgicznej jest zmniejszenie nacisku na nerw pośrodkowy. Kiedy zespół cieśni nadgarstka znajduje się w zaawansowanym stadium, leczenie metodami zachowawczymi w tym przypadku jest nieskuteczne. Zamiast tego pacjentowi można zaoferować operację. Interwencja chirurgiczna wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Zespół tunelowy działa na dwa sposoby:
- Metoda otwarta - wykonaj nacięcie na nadgarstku. Jego długość wynosi 5 cm, podczas której ścina się więzadła, które ściskają nerw.
- Korzystanie z endoskopu. Podczas tej operacji wykonuje się dwa małe nacięcia (każde 1,5 cm) na dotkniętym obszarze. W pierwszym wprowadź endoskop, aw drugim - narzędzie chirurgiczne, z którym wycina się więzadła.
Po zabiegu chirurgicznym bandaż gipsowy nakłada się przez miesiąc na obsługiwany obszar. W okresie rekonwalescencji przepisuje się fizjoterapię i gimnastykę medyczną. Po 3 miesiącach funkcjonalność pędzla wznawia się o 80%, a po 6 miesiącach - całkowicie. Pacjent może zalecać przez sześć miesięcy lub rok, aby zmienić pracę. Jednak po pełnym wyzdrowieniu może powrócić do zwykłej aktywności.