Tachykardia nadkomorowa
Arytmia ma 2 główne formy (tachykardia i bradykardia), z których każda z kolei ma kilka rodzajów. Różnią się one lokalizacją patologii i charakterem kursu. Tachykardia nadkomorowa jest najczęstszym typem arytmii, występuje w 95% przypadków kardiologa, u którego występują zaburzenia rytmu serca. Jednak ta choroba nie ma zastosowania w niebezpiecznych warunkach i zwykle można ją leczyć zachowawczo.
Przyczyny i objawy częstoskurczu nadkomorowego lub nadkomorowego
Opisana forma arytmii ma tę nazwę, ponieważ patologiczne skurcze mięśnia sercowego zaczynają się w obszarze ponad komorami narządu. Z reguły choroba występuje w postaci ostrych ataków - paroksyzmów.
Przyczynami rozważanej choroby są różne zaburzenia w pracy i budowie serca, a także układ przewodzenia, zaburzenia wegetatywno-humoralne, niewłaściwy tryb życia. Jeśli nie można zidentyfikować czynników wywołujących ten rodzaj arytmii, pojawia się idiopatyczny napadowy częstoskurcz nadkomorowy.
Objawy patologii:
- kołatanie serca ;
- nudności;
- zawroty głowy;
- ból w klatce piersiowej;
- hałas w głowie;
- ból szyi.
EKG z częstoskurczem nadkomorowym
Głównym narzędziem diagnostycznym w tym przypadku jest elektrokardiogram. W częstoskurczu nadkomorowym dodatnia lub ujemna fala P znajduje się zawsze przed kompleksem QRS.
Aby potwierdzić diagnozę, mierzy się także tętno, wykonuje się MRI, MSCT i USG serca.
W niektórych przypadkach wymagane jest codzienne monitorowanie. EKG , podczas którego rejestrowane są krótkie ataki choroby, które nie są odczuwane przez daną osobę. Jeśli to nie wystarczy, wykonuje się kardiogram wsierdzia - wprowadzenie elektrod wewnątrzsercowych.
Leczenie napadowego częstoskurczu nadkomorowego i operacji
Leczenie ataków patologicznych w trybie nagłym polega na udzieleniu pierwszej pomocy (zimny kompres na czole i szyi, ucisk na gałki oczne, zatrzymanie oddechu z wysiłkiem), a także dożylne podawanie leków antyarytmicznych:
- Obzidan;
- Nowocainamid;
- Giluritmal;
- Propranolol;
- Isoptin;
- Chinidyna i inne.
Po usunięciu paroksyzmu konieczne jest monitorowanie ambulatoryjne przez kardiologa, który zaleci stały schemat leczenia częstoskurczu.
Jeśli choroba jest ciężka lub leczenie lekowe jest nieskuteczne, zaleca się interwencję chirurgiczną:
- radiowa ablacja serca;
- wszczepianie defibrylatorów elektrycznych;
- zniszczenie ektopowych ognisk automatyzmu;
- wszczepienie rozrusznika.