Wapń we krwi kobiet musi być zawarty w normalnej ilości. Ta substancja bierze udział w różnych procesach w ciele. Odchylenie poziomu treści od normy jest oznaką nieprawidłowego działania konkretnego systemu i powodu do zbadania.

Jaka jest dopuszczalna dawka wapnia we krwi kobiet?

Wapń składa się z ludzkich kości i zębów. Ponadto substancja pomaga spełniać następujące funkcje:

  • normalizuje tętno;
  • kontroluje proces wymiany żelaza;
  • zaangażowany w skurcz mięśni;
  • wpływa na proces krzepnięcia krwi;
  • bierze udział w przekazywaniu impulsów nerwowych i kontroli układu nerwowego.

Normalny u kobiet jest uważany za poziom wapnia we krwi w zakresie od 2,15 do 2,5 mmol / l. Kości i zęby zawierają tylko procent całkowitej ilości substancji. Około 40% całkowitego wapnia wiąże się z albuminą. Reszta jest wolna od wapnia.

Stopa zjonizowanego - wolnego - mniej wapnia we krwi u kobiet. W idealnej sytuacji ilość substancji "na wolności" powinna być określona osobno. Ale aby rzeczywiście przeprowadzić badanie w celu określenia ilości zjonizowanego wapnia we krwi jest bardzo trudne. Dlatego powszechnie uważa się, że poziom substancji wynosi nieco ponad połowę całkowitego wapnia - 1,15 - 1,27 mmol / l.

Jeśli zawartość całkowitego wapnia we krwi kobiet jest poniżej normy

Najczęściej zmniejszenie ilości wapnia wskazuje na niedobór witaminy D. Ponadto hipokalcemia może być spowodowana:

  • niektóre leki;
  • niewłaściwa dieta;
  • choroba tarczycy;
  • naruszenie równowaga kwasowo-zasadowa ;
  • ostre zapalenie trzustki;
  • niedoczynność przytarczyc;
  • nadużywanie kofeiny;
  • przedłużone unieruchomienie;
  • przewlekłe zapalenie trzustki.

Uważa się, że jeśli wapń nie wystarcza, oznacza to koniecznie osteoporozę. Ale każdy lekarz potwierdzi, że hipokalcemia nie jest głównym kryterium choroby.

Nadmiar całkowitego wapnia we krwi kobiet

Hiperkalcemia jest również uważana za nieprzyjemne zjawisko. Następujące czynniki pomagają rozwinąć chorobę:

wskaźnik całkowitego wapnia we krwi kobiet
  • hiperwitaminoza D;
  • predyspozycje genetyczne;
  • sarkoidoza;
  • guzy dobre i złośliwe;
  • nadużywanie niektórych leków i suplementów diety;
  • nadczynność tarczycy ;
  • naruszenie metabolizmu wapnia;
  • zaburzenia układu nerwowego.