Zjawisko związane ze zmianami patologicznymi w krwi i narządach krwiotwórczych (szpik kostny, śledziona, węzły chłonne), podobne do objawów nowotworów układu krwiotwórczego, nazywa się reakcją białaczkową. W niektórych przypadkach niedojrzałe elementy komórek dostają się do krwi, w innych wzrasta wytwarzanie komórek krwi, w trzecim dochodzi do ograniczenia produkcji komórek krwi.

Klasyfikacja reakcji białaczkowych

Formy krwotocznych reakcji białaczkowych wiążą się z przyczynami ich wystąpienia. Wyróżnia się następujące główne typy neutrofilowych reakcji białaczkowych:

  1. Reakcja białaczkowa jest eozynofilowa. Jest związany z procesami alergicznymi w ciele. Częstymi przyczynami rozwoju są inwazje robakowate, lecznicze zapalenie skóry, reakcja na wprowadzenie leków antybiotycznych. W tym przypadku znaczna ilość eozynofila .
  2. Reakcja białaczkowa typu mieloidowego. Przypomina chroniczną białaczkę szpikową. Zmiany w krwi obserwuje się w przerzutach komórek rakowych w kości, a także mogą być związane z poważnymi chorobami zakaźnymi, różnymi zatruciami organizmu. Ponadto reakcja może wystąpić podczas przyjmowania leków przeciwnowotworowych.
  3. Reakcja białaczkowa typu limfocytów. Rozwija się z mononukleoza zakaźna , raki, gruźlica, niektóre infekcje wirusowe i choroby autoimmunologiczne (toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów).

Rozpoznanie reakcji białaczkowych

Do określenia reakcji białaczkowej stosuje się następujące metody diagnostyczne:

  • badanie klinicznego obrazu choroby;
  • badanie laboratoryjne rozmazów krwi;
  • biopsja.
białkowa reakcja krwi

Terapia reakcji białaczkowych

Specyficzne leczenie reakcji białaczkowych nie istnieje. Zmiany patologiczne układu krwiotwórczego zmniejszają się lub zanikają po całkowitym leczeniu choroby podstawowej, w wyniku której powstały. Jeśli więc potwierdzono inwazję robaków, przepisano leki przeciwrobacze, w przypadku chorób zakaźnych przeprowadzono antybiotykoterapię itp.

Wyjątkami są określone rodzaje reakcji białaczkowych, gdy mimo leczenia nie ma poprawy w obrazie klinicznym choroby. W tym przypadku kompleks terapii jest uzupełniany przez stosowanie leków objawowych, przeciwalergicznych i niektórych hormonów.