Infekcyjna mononukleoza - objawy

Infekcyjna mononukleoza jest ostrą chorobą wirusową. Jego głównymi objawami są: zmęczenie, gorączka, węzły chłonne, śledziona i wątroba. Mononukleoza jest łatwa w leczeniu. Jednak w niektórych przypadkach może prowadzić do zaburzeń neurologicznych, a nawet pęknięcia śledziony.

Przyczyną, która prowadzi do rozwoju tej choroby, jest wirus Epsteina-Barra. Należy do rodzaju wirusów opryszczki. Mogą zostać zainfekowane przez kontakt z chorymi i zdrowymi osobami niosącymi wirusa. Jest przekazywany przez bliski kontakt, pocałunki, przez naczynia. Infekcyjna mononukleoza, której objawy mogą wystąpić w dowolnym momencie, zaostrza się w okresie zimnym.

Infekcyjna mononukleoza u dorosłych - objawy

Na różnych etapach choroby ma różne objawy. Mononukleoza występuje w okresie infekcyjnej inkubacji (od pięciu do czterdziestu pięciu dni) bez żadnych objawów. Jednak w miarę postępu choroby dana osoba może odczuwać następujące objawy zakażenia:

• wzrost temperatury ciała (do 38 stopni);
• osłabienie ciała, zmęczenie;
• zwiększenie wielkości migdałków, przekrwienie nosa.

Wraz z szybkim rozwojem infekcji u ludzi, temperatura gwałtownie wzrośnie do krytycznego punktu, drży, pojawia się pocenie, staje się trudny do przełknięcia, głowa zaczyna boleć.

Objawy mononukleozy zakaźnej na wysokości choroby

Do szóstego dnia infekcja osiąga szczyt. W tym okresie pojawiają się takie oznaki:

• powiększone węzły chłonne;
• chętni zapalenie migdałków , zmiany śluzowe gardła i nosa;
• wzrost wielkości śledziony i wątroby;
• gorączka, której towarzyszy wysoka gorączka, bóle mięśni, dreszcze;
• łatwo usuwalny żółtawy odcień na migdałkach.

Głównym symptomem oznaczania mononukleozy jest powiększone węzły chłonne . Powiększenie limfadenopatii obserwuje się we wszystkich obszarach, które lekarz może sprawdzić. Najczęstszą chorobą są następujące węzły chłonne:

• submaxillary;
• potyliczny;
• małżowina uszna.

Często może wystąpić wysypka w mononukleozie zakaźnej, która nie budzi obaw, nie towarzyszy świąd. Przechodzi bez użycia narkotyków.

Kiedy czują węzły chłonne, wydają się być zagęszczane, tkanki obrzęknięte mogą się koncentrować wokół nich. W przypadku mononukleozy wielkość węzłów chłonnych może wzrosnąć do wielkości śliwki. Po ich naciśnięciu pacjent nie odczuwa żadnych bolesnych wrażeń.

Najczęstsze objawy mononukleozy obejmują powiększenie wątroby i śledziony. Często u pacjenta występuje zespół żółtaczki objawiający się takimi objawami:

• utrata apetytu, nudności;
• ciemnienie moczu;
• skóra staje się żółtawa;
• badania krwi wykazują wzrost stężenia bilirubiny.

Nawrót zakaźnej mononukleozy występuje tylko w 10 procentach przypadków. Po około dwóch tygodniach choroby rozpoczyna się okres powrotu do zdrowia i rekonwalescencji. Temperatura spada, bóle głowy znikają, wielkość wątroby i śledziony powracają do normy, a później zmniejszają się węzły chłonne. Choroba może trwać półtora roku.

Infekcyjna mononukleoza - diagnoza

Diagnozę przeprowadza się dopiero po zbadaniu składu krwi. W obecności mononukleozy obserwuje się umiarkowaną leukocytozę, w której przeważa zawartość monocytów i limfocytów.

W analizie krwi można wykryć atypowe komórki jednojądrzaste - komórki o szerokiej cytoplazmie. Aby zdiagnozować mononukleozę zakaźną, wystarczy zwiększyć te komórki do 10%, zdarza się, że ich liczba osiąga 80%, a na etapie odzyskiwania kompozycja krwi wraca do normy, ale mogą pozostać nietypowe komórki jednojądrzaste.

Obecność przeciwciał przeciwko antygenom Epsteina-Barr VCA jest określana na podstawie badań serologicznych. Nawet na etapie inkubacji można wykryć immunoglobuliny M w surowicy, które są obecne u wszystkich pacjentów na wysokości choroby i zanikają dwa dni po wyleczeniu.

• ← Zakaźne zapalenie opon mózgowych
• Naciekająca gruźlica →