Parafrazując popularną mądrość, możemy powiedzieć, że jedzenie jest pożywieniem ciała, a sen jest pokarmem wigoru. Matki wiedzą z pierwszej ręki, że dobrze śpiące dziecko jest wesołe i czujne, bawi się z przyjemnością, zachwycając w ten sposób swoich rodziców. Ale jeśli dziecko nie śpi dobrze w ciągu dnia, to wydaje się nam, że to jest złe i może być związane z pewnymi rodzajami zaburzeń zdrowia. Zobaczmy, dlaczego dziecko nie śpi w ciągu dnia i czy jest to normą.
Sen jest naturalną potrzebą ciała do odpoczynku. Według większości pediatrów jest to spokojny, długi sen - wskaźnik normalnego funkcjonowania ciała dziecka. Co do snu w ciągu dnia, ma na to wpływ kilka ważnych czynników: aktywność emocjonalna i fizyczna, ogólny stan zdrowia, środowisko (temperatura powietrza).
Norma dziennego snu dziecka do jednego roku jest trudna do wyliczenia z pewnymi formułami, ponieważ okresy czuwania u niemowląt wynoszą od pół godziny do 2 godzin, a sen zajmuje resztę czasu. Sen może być zarówno długi (1-2 godziny), jak i krótki - 10-15 minut, głównie podczas posiłków. W sumie dziecko od 1 do 2 miesięcy śpi około 18 godzin, od 5-6 miesięcy - około 16 godzin, od 10 do 12 miesięcy - około 13 godzin.
Sen dzienny dziecka po roku nabiera bardziej wyraźnych granic: dziecko śpi dłużej, ale budzi się również kilka godzin z rzędu. Zwykle dzieci w wieku od 1 do 1,5 lat idą na dwudniową drzemkę trwającą od 1 do 2 godzin. Dzieci od 1,5 do 2 lat śpią 1 raz dziennie przez 2-2,5 godziny. Dzieci po ukończeniu 2 lat śpią 1 raz dziennie, ale mogą w ogóle nie spać, a to może być normą, jeśli sen nocny wynosi co najmniej 11-12 godzin.
Dzięki nieuwarunkowanemu odruchowi, dziecko, które właśnie się urodziło, już wie, jak jeść i spać, ale wciąż musi dużo się uczyć. Na przykład umiejętność cichego zasypiania dzieci uczy się przez cały pierwszy rok życia, a często rodzice muszą dołożyć starań, aby dziecko mogło nauczyć się samodzielnie zasnąć.
Skutkiem jakiegokolwiek snu (dnia lub nocy) powinno być aktywne czuwanie. Jeśli dziecko płacze po drzemce, niektóre z powyższych reguł nie zostały spełnione. Na przykład dziecko spało z niepokojem z powodu długiego zasypiania lub po zaśnięciu nie znalazł się w rodzicu, ale w łóżku.
W każdym razie dziecko, które śpi niewiele w ciągu dnia, ale zachowuje się aktywnie i energicznie, powinno powodować mniejszy strach niż dziecko, które śpi przez cały dzień.