Podejście aktywności w psychologii
Podejście czynnościowe w psychologii lub teoria aktywności jest stosunkowo nowo ustanowioną szkołą psychologiczną (1920-1930). Jest to zupełnie nowe podejście do badań nad człowiekiem psyche . Opiera się na kategorii zwanej "Aktywnością podmiotu".
Istota podejścia do aktywności w psychologii
Teoretycy podejścia do działań postrzegają działalność jako jeden z rodzajów aktywnej egzystencji ludzkiej, która przede wszystkim ma na celu twórczą transformację, poznanie otaczającej rzeczywistości. W związku z tym uważa się, że następujące cechy są nieodłączne w działaniu:
- Od urodzenia osoba nie ma żadnej aktywności, rozwija się przez cały okres jego życia wychowanie , a także szkolenie.
- Wykonywanie jakiejkolwiek czynności jednostki udaje się przekroczyć granice, które ograniczają jej świadomość, tworzyć zarówno duchowe, jak i materialne wartości, które odpowiednio przyczyniają się do historycznego rozwoju i postępu.
- Działanie spełnia zarówno potrzeby naturalne, jak i kulturowe, pragnienie wiedzy itp.
- Ma produktywny charakter. Tak więc, uciekając się do niego, osoba tworzy wszystkie nowe i nowe sposoby, pomagając zaspokoić jego potrzeby.
W teorii działalności powszechnie uważa się, że świadomość jest nierozerwalnie związana z działalnością człowieka. To ta ostatnia określa pierwszą, ale nie na odwrót. Tak więc psycholog M. Basov zasugerował dokładnie zachowanie, świadomość zawartą w jego strukturze. Jego zdaniem działalność jest zbiorem mechanizmów, odrębnych aktów, które są nierozerwalnie związane z zadaniem. Głównym problemem tego podejścia Basov widział zarówno tworzenie i rozwój działań.
Zasady podejścia do aktywności w psychologii
S. Rubinshtein, jeden z założycieli radzieckiej szkoły podejścia opartego na działaniu, opierając się na filozoficznej teorii Marksa i pism Wygotskiego, sformułował główną zasadę tej teorii. Mówi ona, że tylko w działaniu, zarówno świadomość osoby, jak i jego psychiki, rodzą się i formują, i przejawiają się w działaniu. Innymi słowy, nie ma sensu analizować, biorąc pod uwagę psychikę w izolacji. Rubinshtein uważany za błędny w naukach behawiorystów (którzy również badali działalność), że wysuwali wobec niego biologiczne podejście.
Podejście aktywności w psychologii osobowości
Zwolennicy tego podejścia twierdzą, że osobowość każdej osoby jest przedstawiona w obiektywnym działaniu, to jest w jego stosunku do świata. Przez całe życie człowiek bierze udział w różnych działaniach. Wynika to z relacji społecznych, z którymi jest związany przez okoliczności życiowe. Niektóre z nich stają się decydujące w jego życiu. To jest osobisty rdzeń wszystkich.
Tak więc, według A. Leontiewa, w psychologii, w podejściu osobowość-aktywność, struktura jednostki to:
- relacje międzyludzkie ze światem, które powstają poprzez korelację wewnętrznych motywów i działań;
- różne połączenia, które są realizowane poprzez kombinację działań.
Podejście systemowe do działania w psychologii
Jest to podstawa standardów, całość ogólnych naukowych form badań, zasady. Jego istotą jest to, że należy przeprowadzić analizę ludzkich cech systemu, w oparciu o te warunki, ramy systemu, w którym jest on w momencie badania. Podejście to uwzględnia tożsamość każdego z elementów składowych trzech różnych systemów:
- systemy gatunków biologicznych;
- system społeczeństwa;
- w planie systemowo-historycznym.