Padaczka jest jedną z najczęstszych przewlekłych chorób neurologicznych, która przejawia się w postaci nagłych napadów drgawkowych. Najczęściej epilepsja to wrodzone i anatomiczne uszkodzenie mózgu, które nie jest obserwowane, a jedynie naruszenie przewodzenia sygnałów nerwowych. Ale jest również padaczka objawowa (wtórna). Ta postać choroby rozwija się wraz z uszkodzeniem mózgu lub zaburzeniami metabolicznymi.
Jak każdy inny rodzaj padaczki, objawowe dzieli się na uogólnione i zlokalizowane.
Uogólnione napady zwykle występują z utrata przytomności oraz całkowitą utratę kontroli pacjenta nad ich działaniami. Najczęściej atakowi towarzyszy upadek i wyraźne drgawki.
Ogólnie rzecz biorąc, przejawy częściowych napadów zależą od umiejscowienia ogniska i mogą być motoryczne, mentalne, autonomiczne, zmysłowe.
Istnieją dwie formy nasilenia padaczki objawowej - łagodne i ciężkie.
Objawy przedniej objawowej padaczki obejmują:
Z objawową padaczką skroniową obserwowaną:
W przypadku padaczki ciemieniowej :
Gdy padaczka potyliczna charakteryzuje się:
Rozpoznanie "epilepsji" dokonuje się przy powtarzającym się powtarzaniu napadów. Do diagnostyki uszkodzenia mózgu za pomocą elektroencefalogramu (EEG), obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI) i pozytonowa tomografia emisyjna (PEG).
Leczenie padaczki objawowej zależy głównie od jej rodzaju i postaci objawów i może być lecznicze lub chirurgiczne. Interwencja chirurgiczna może być wymagana, jeśli padaczka jest spowodowana krwotokiem, upośledzeniem dopływu krwi do mózgu, nowotworami lub tętniakami.
W większości przypadków choroba leczy się za pomocą specjalnie dobranego przez lekarza cyklu lekowego, który określa się w zależności od rodzaju i przyczyny padaczki.
Należy pamiętać, że padaczka jest poważną chorobą neurologiczną, a samo leczenie w tym przypadku jest niedopuszczalne i zagraża życiu.