Osoba jest bytem społecznym, który nie może istnieć absolutnie osobno i być poza społeczeństwem. Dlatego w całym historycznym procesie naszego rozwoju i po dzień dzisiejszy występuje zjawisko takie jak: masowe ruchy społeczne.
Zanim przejdziemy do rozważania ich funkcji, przyjrzyjmy się bliżej zawartości tego terminu. Współczesne ruchy społeczne - specjalny rodzaj stowarzyszeń zbiorowych lub działań, których celem jest odpowiedni dla nich temat. Może to być zarówno polityczny rodzaj problemu, jak i niektóre zjawiska społeczne.
Nowe ruchy społeczne są w stanie kierować wspólne wysiłki w określonym kierunku, co może prowadzić do znaczących zmian w ustalonej strukturze życia, aż do zmian w społecznej strukturze społeczeństwa.
Dzisiaj wielu socjologów uważa, że wzrost liczby ruchów społecznych wiąże się z rozwojem znaczenia edukacji w życiu ludzi. Osobowość i ruchy społeczne są w ciągłej interakcji. Osoba zaangażowana w samokształcenie i rozwój "wolnej osobowości" w sobie zaczyna poszerzać granice swoich horyzontów, w rezultacie czego ludzie, którzy mają kilka wyższych wykształceń, uważają przestarzałe lub niedopuszczalne normy istniejące w dzisiejszym społeczeństwie. Są chętni do transformacji, aby wejść do nowszej i wyższej jakości życia.
Specjaliści wyróżniają szereg klasyfikacji typów ruchów społecznych, z których najczęściej wymieniany jest skala domniemanych zmian.
1. Reformiści - wysiłki publiczne mają na celu zmianę tylko niektórych norm społeczeństwa i zwykle metodami prawnymi. Przykład takich ruchów społecznych może służyć jako:
2. Radykalne - orędownik zmiany systemu jako całości. Ich celem jest zmiana podstawowych zasad i zasad funkcjonowanie społeczeństwa. Przykładem radykalnych ruchów może być:
Różnorodność ruchów społecznych można przypisać osobliwościom ruchów społecznych, ponieważ w naszym społeczeństwie istnieją: feministyczne, polityczne, młodzieżowe, ruchy religijne itp.
Ekspresyjne, utopijne, rewolucyjne i reformistyczne ruchy społeczne odegrały ważną rolę w rozwoju społeczeństwa. Praktyka pokazuje, że osiągając swój cel, ruchy społeczne przestają istnieć jako nieoficjalne organizacje i przekształcają się w instytucje.